zaterdag 19 mei 2018

Shoppen, een ramp?

Jaja, daar zijn de kaboutertjes weer langs geweest in de kledingkast van mijn zoon. Wisten jullie dat? Dat die kaboutertjes de kleren soms kleiner maken? Soms vinden ze mijn klerenkast ook wel eens, dan zit opeens een kledingstuk wat strakker dan voorheen, of doen de kaboutertjes dat niet? Heeft dat een andere oorzaak? 
Zoonlief heeft in ieder geval nieuwe kleren nodig. Naast dat hij wat centimetertjes de lucht in is gegroeid, is hij ook wat breder geworden door de vechtsporten die hij beoefend. Wat klinkt dat hè... vechtsporten..terwijl hij daar juist heel veel discipline en respect leert. Maar dat is weer een ander verhaal, leuk voor een andere blog misschien? 
Zoonlief heeft dus nieuwe kleren nodig.En tja, ik hou wel van lijstjes maken,dus bewapend met een lijstje waarop staat welke kleding hij nodig is, naar Zwolle. Gezellig met zoonlief en vriendlief. 



 
Zwolle, een leuke stad om te winkelen, vooral omdat daar ook de C&A zit, waar ik altijd goed kan slagen voor zoonlief. En ook niet onbelangrijk, C&A , een winkel die ook nog eens leuke prijsjes heeft voor kleding. Ik ben absoluut geen 'kniepstuiver' ( om er maar even een term tegenaan te gooien) maar een kind in de groei... (vul maar in...) 
Ik met mijn lijstje, vriendlief en zoonlief zonder lijstje. Nou, hebben jullie er beeld bij ? Ik probeer op zoek te gaan naar kleding die op mijn lijstje staan, maar ....'Kijk eens Bea, dit is ook leuk voor Mike' , hoor ik vriendlief zeggen. Waar zocht ik ookal weer naar?
 'Maaaammm, mama...deze vind ik gaaf', hoor ik zoonlief roepen van afstand. Ik probeer verder te gaan met mijn lijstje.
'Dit is ook leuk mam'... met een blij gezicht showt zoonlief mij een trui, die uiteraard niet op mijn briefje staat. Ik mompel iets van 'ja, maar die staat niet op het lijstje'.... en ik bereik eindelijk het rek met kleding waar naar ik op zoek ben. 
Vele zweetdruppels, wat gemopper hier en daar, verder.... dan eindelijk naar het te kleine pashokje waar de kleding gepast moet worden. Herkennen jullie dat? Met je kind in zo'n klein pashokje, te weinig ruimte, te hoge temperaturen? Rondvliegende kledingstukken omdat kindlief te ongeduldig is? Gelukkig, alle kleding krijgt goedkeuring, en heel stiekem zit daar dan ook dat ene shirtje tussen die niet op mijn briefje stond. Maar ja, daar krijg ik dan straks thuis wel een bakkie koffie voor van zoonlief. En de rest van de dag ook, heeft hij mij beloofd. Ook vriendlief komt tussendoor zijn kleding nog even showen die hij niet op het lijstje had staan, maar toch stiekem wel goed kan gebruiken. 
Voldaan, doodmoe van het shoppen in alleen nog maar deze ene winkel, verlaten we met een volle tas de winkel. 


 Gelukkig, zoonlief wil eigenlijk ook nog wel even naar de MacDonalds. Ach, wanneer doen wij dat nu? Laten we daar ook nog even gezellig gaan zitten. Nu is het wel zo dat ik niet echt een fan ben van het MacDonalds eten. Als ik dan toch vette hap wil eten ga ik liever naar de snackbar bij ons om de hoek. Maar ja, iedereen die zelf een kind of kinderen heeft, die weet wel hoe blij kinderen kunnen worden van de MacDonalds. 
En wat een mazzel heeft zoonlief. In zijn happy meal een geschenkje, maar dan ook nog een geschenkje krijgen van een aardige mevrouw die zelf het geschenkje niet wil. Het maakt zijn dag nog beter! 

Eenmaal thuisgekomen snak ik naar dat beloofde bakje koffie die zoonlief ons heeft beloofd. Dan kan ik ondertussen de tas met kleding even uitpakken. Oh ja.... dat was ik even vergeten. Ik was even vergeten hoeveel kaartjes er aan 1 kledingstuk kunnen hangen. Vastgemaakt met teveel plastic labeltjes. Teveel kaartjes aan 1 kledingstuk. Bewapend met een schaar, snakkend naar mijn bakkie koffie, ga ik door de stapel kleding heen. Wel voorzichtig, want sommige kaartjes zitten zo raar aan het kledingstuk gemaakt, dat je op moet passen om niet meteen een gat te knippen in het gloednieuwe kledingstuk. 
Het resultaat, een stapeltje 'oud papier' met een zakje plastic 'labeltjes'. 
 Hoezo veel vuilnis waar ik niet om heb gevraagd? 





Gelukkig is zoonlief zijn belofte niet vergeten.
Een heerlijk bakkie koffie.
En de rest van deze dag krijg ik er nog meer van hem.
Wat een fijn einde aan het leed dat shoppen heet. 

 


Gebaseerd op een waar verhaal, met hier en daar een stukje van wat overdrijven. Want het is natuurlijk niet alleen maar leed,hahaha.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten