Sommige dingen in het leven
moet je accepteren
om verder te kunnen gaan in je leven.
Maar hoe accepteer je sommige dingen,
en als je sommige dingen gewoon niet kan accepteren?
Het klinkt zo makkelijk,
iets accepteren.
Maar de werkelijkheid werkt toch totaal anders,
vind ik dan he?
Afgelopen vrijdag,
zoon van mijn beste vriendin is 16 jaar geworden.
Hij en ♥ Patricia groeide samen op in leeftijd.
Mijn beste vriendin en ik waren
heel toevallig samen zwanger.
Zij net iets eerder
dan mij.
Afgelopen vrijdag werd hij 16 jaar.
Toch zo'n bijzondere leeftijd op één of andere manier.
Vlak daarvoor had hij te horen gekregen dat hij was geslaagd voor school.
Ook zo'n mijlpaaltje.
En tja, hoe blij ik ook ben voor hem,
en voor mijn vriendin,
ook voel ik een steek in mijn hart......
Ik kon het dan dit jaar niet opbrengen om naar hem toe te gaan,
de eerste keer sinds de dood van ♥Patricia was ik er niet bij.
Gelukkig heb ik een super begripvolle en lieve vriendin,
zij had er zelf ook bij stil gestaan toen zij de slingers voor hem op ging hangen,
de slingers met het getal 16.
Accepteren dat mijn meissie niet geslaagd is,
geen examen heeft hoeven doen,
accepteren dat zij straks 24 juli geen 16 jaar mag worden,
dat kan ik niet.
Accepteren zou voor mij betekenen dat ik het er mee eens ben,
en dat ben ik niet.
Ik neem het voor 'lief' dat het zo is,
maar dat is gevoelsmatig anders,
ik moet namelijk wel.
Maar accepteren,
nee dat kan ik niet !
Accepteren,
ik kan niet alles in mijn leven accepteren.
Sommige dingen neem ik voor lief,
ik moet wel.
Accepteren dat ik iets heb wat ik niet wil hebben,
ik kan het niet,
al zeggen de mensen die mij echt kennen
dat dit 'iets' bij mij hoort.
Maar ik kan het niet accepteren,
ik moet het maar weer voor lief nemen.
Hoe doen jullie dat?
Hoe accepteren jullie iets in het leven?
Tips zijn welkom!