maandag 28 mei 2012

* Mag ik .. *



















Mag ik soms
eens boos zijn
omdat mijn kind dood is gegaan?
Mag ik soms
eens opstandig zijn
omdat mijn kind dood is gegaan?
Mag ik soms
eens een dagje verdrietig zijn
omdat mijn kind dood is gegaan?
Mag ik soms
eens een dag geen zin hebben
omdat mijn kind dood is gegaan?
Mag ik soms
eens even alleen aan mijn eigen verdriet denken
omdat mijn kind dood is gegaan?

T gemis
je ziet het niet aan de buitenkant
T gemis
het is er iedere dag
T gemis
soms iets meer
soms iets minder
maar altijd bij mij.
T gemis
een deel van mijn leven
T gemis
soms vermoeiend
maar altijd met liefde voor mijn kind
die ik zo vreselijk mis !

dinsdag 15 mei 2012

Ken ik niet van mijzelf....

Vandaag even super verrast door mijzelf. Want deze kende ik nog niet van mijzelf. *nu dus wel*....

Mike heeft op de peuterzaal iedere keer een soort van thema waar men extra aandacht aan besteedt. Vorige keer was het thema 'eten' en deze keer is het thema 'familie'.
De leidsters hadden gevraagd om een familiefoto mee te nemen *jaja,een foto waar iedereen opstaat, opa's en oma's, ooms,tantes,neefjes, nichtjes...* (alsof ik deze foto's in stapels heb liggen hier, grappie natuurlijk...).
Met grote letters stond dit op mijn kalender waar ik iedere dag wel even op kijk, maar ja, wel gekeken maar geen foto's mee genomen, zelfs niet klaargelegd (nee ik ben niet blond).
Ik geniet altijd even van mijn vrije dinsdagochtend, even tijd voor mijzelf, maar heb deze ochtend nu dus maar besteed aan foto's zoeken die Mike mee kon nemen naar de peuterzaal. Aangezien ik dus geen familiefoto's heb waar iedereen op staat, besloot ik maar even creatief te zijn met uitprinten, uitknippen (met de schaar) , plakken (met een pritt stift) op papier. (Resultaat is best grappig geworden).

En opeens was ie daar.... mijn twijfel...opeens werd ik verrast door mijn eigen twijfel. Familie/gezin, daar hoort ♥Patricia natuurlijk bij..... MAAR......maar.....ehm.....
Mike zit natuurlijk op de peuterzaal, zullen de peuters het begrijpen, is het niet een te zwaar onderwerp voor deze kinderen....
Waarom opeens mijn twijfel? Zijn het wel de peuters die mij aan het twijfelen maken? Of ben ik bang dat de leidsters het 'gek' vinden? Nu is het 'leuke' dat deze 2 leidsters ook de peuterleidsters zijn geweest van ♥Patricia.
Ik ken deze twijfel niet van mijzelf, nog nooit heb ik dit gehad, ik zou nooit ♥Patricia kunnen 'verzwijgen', zij hoort erbij... ik begrijp mijn eigen twijfel even niet, lastig vind ik het wel, heel erg lastig (en dan druk ik mijzelf nog heel zachtjes uit)
Twijfel...zittend achter de pc, starend naar de foto's....tweet plaatsen op twitter waar een paar lieve 'volgers'een reactie geven op mijn vraag (of het was meer een opmerking van mijn kant).*Dus lieve 'volgers'die hebben gereageerd, zo lief van jullie !!! *  Vriend een mail gestuurd op zijn werk (weet dat hij deze toch wel leest). En iedereen zegt dat ♥Patricia erbij hoort en dat de peuters meer kunnen hebben dan wij volwassen misschien denken.
Maar bovenal, Mike ziet ♥Patricia ook als zijn grote zus , een grote zus die nu een engeltje is.


Ik heb een creatieve collage gemaakt, van mij en Dennis, met wederzijdse ouders (opa's en oma's van Mike) Mike zijn ooms en tante, Mike zijn neefjes (al zijn er 2 neefjes *tweeling* ook engeltjes), zijn nichtje.... En op een apart papier, Mike zijn grote zus.. ♥Patricia.
Volgende week zal er op de peuterzaal gepraat worden over deze familie van Mike... en over zijn grote zus... want ja ... ♥Patricia hoort erbij !
 De zon
is moegespeeld
en kopje onder
in de zee
gaan slapen
en ik ga tree voor tree
het duin verlaten

Nog even sta ik stil
en peins en tuur
dit is zo mooi
dit uur
het stille tij

Dit was heel even
zomaar ~ alleen~
voor mij.


dinsdag 8 mei 2012

Politiemotor

Een politie op motor, wie kent ze niet?
Vanavond reed er een politie op zijn motor achter mij.
Mijn ogen bleven kijken in de binnenspiegel  naar zijn felgele jas.
En opeens reed hij niet meer achter mij, maar was hij voor mij gaan rijden.
Opeens reed ik niet meer in mijn eigen auto, maar zat ik in de ambulance.
Plots was ik niet in het jaar 2012, maar in het jaar 2004.
Het was opeens niet meer de maand mei maar de maand juni.
Terug in de tijd.
Allemaal door zo'n "gewone" politie op zijn motor.
Wat voor een ander gewoon is, is het voor mij nooit meer !
Een held zie ik rijden, wat heeft hij geknokt *onbewust* voor het leven van mijn kind.
Ik heb deze held nooit kunnen bedanken, ookal heeft hij het leven van mijn meissie niet kunnen redden.
Hij heeft er alles aan gedaan om mijn meissie zo gauw mogelijk in het ziekenhuis te krijgen.
Rijdend tegen het verkeer in, kwaad op een automobilist die niet op tijd aan de kant ging.
Zijn felgele jas, nooit zal ik hem vergeten !
De politieheld op zijn motor.....

donderdag 3 mei 2012

* Grafrandjes *



Groene vingers, ik heb ze totaal niet. Zwarte vingers daarin tegen wel als ik bezig ben geweest met tuinieren. Ik ben zo'n vrouw die niet kan tuinieren met van die handschoentjes aan. Ik heb het wel eens geprobeerd hoor, maar das echt een ramp. De handschoentjes verschuiven iedere keer bij mij zodat ik halverwege het tuinieren mijn vingers half in zo'n handschoen heb zitten. Dat werkt voor geen meter dus. Nee, ik tuinier met mijn blote handen in de aarde,zodat mijn handen en nagels na het tuinieren totaal niet groen zijn maar zwart.




Tuinieren, het is nooit mijn ding geweest, het is iets wat moet, het is tenslotte geen gezicht als je tuin vol met onkruid staat (al denkt de buurman daar totaaaaaaal anders over , helaas) . En toch, na het overlijden van ♥Patricia ben ik er wel achter gekomen dat tuinieren ontspannend werkt. Verstand op nul en wroeten in onkruid en de zwarte aarde.Even nergens aan denken,gewoon gaan met die banaan.
Nooit gedacht dat ik dit ooit nog zou gaan zeggen over tuinieren.
Het overlijden van ♥Patricia, wat heeft het mijn leven veranderd, wat heeft haar overlijden mij veranderd. Wat sta ik anders in het leven sinds haar overlijden.




Wat hield ♥Patricia ervan om mij te helpen met plantjes water geven, met haar eigen gieter natuurlijk. Ook heeft zij in de tuin haar hamster Calimero begraven, wat was zij verdrietig. Samen met een paar vriendinnetjes werd het grafje van de hamster bezocht, en er werden zelfs bloempjes neergelegd. *Herinneringen aan haar leven, wat zijn het erg ontzettend veel* ♥