Dapper

 

Een mooie vrouw, ergens zie ik ook mijn zus in deze foto. 

Maar deze pracht vrouw is mijn moeder in haar jongere jaren. Ik kan mij wel voorstellen dat mijn vader in zijn jongere jaren,  als een blok voor haar was gevallen. Een beetje een dromerige blik, een vriendelijke lach en al zie je het niet aan de buitenkant, wat een kracht had deze vrouw. 

Mijn moeder, een hardwerkende vrouw, een krachtige vrouw en als iemand mega positief was, dan was het mijn moeder wel. 

En mijn moeder, wat kon zij toch heerlijk lachen. Als mijn moeder lachte dan lachte zij ook echt. En haar lach, haar vrolijkheid, wat werkte het aanstekelijk. Als mijn moeder er was, dan leek het wel of er ook meteen een stuk gezelligheid was. 

En, mijn moeder was gastvrij, liever teveel eten en drinken aanbieden dan niks in huis hebben voor de gasten. Nee bij mijn moeder trof je niet snel een lege kast aan. 

Mijn lieve dappere moeder. Achter die lach, daar woonde ook veel verdriet. Want net als de meeste mensen, kende ook mijn moeder zorgen en verdriet. De dood van haar kleindochter en 2 kleinzoons, dat heeft haar ontzettend veel verdriet gedaan. En al ging zij dapper door met haar leven, het gemis ging ook dapper met mijn moeder mee. Voor een moeder dubbel verdriet, want de dood van kleinkinderen is er niet alleen, er is ook het verdriet om haar eigen kinderen die de kindjes moeten missen. Wat kon in altijd goed terecht bij mijn moeder, ik met mijn verdriet, en zij met haar verdriet. Zittend in haar knusse woonkeukentje, aan de keukentafel, hele gesprekken gevoerd, tranen gelaten, maar ook heel veel gelachen. Bij mijn moeder was ik gewoon altijd welkom en daar voelde ik mij altijd thuis. 

En nu zit ik hier. De afgelopen weken en maanden heb ik zo ontzettend vaak , extra vaak, de drang gehad om mijn moeder 'even' te bellen. Ik had zo graag naar haar toe willen gaan, weer de goede gesprekken aan de keukentafel voeren. Zo graag had ik haar willen horen lachen. 

26 Juni 2021, de sterfdag van mijn dappere lieve moeder. IK mis haar zo ontzettend veel en zo ontzettend vaak. Wat heb ik veel van haar geleerd. En wat had ik altijd een ontzettende bewondering voor haar kracht, voor haar positiviteit. Wat ben ik dankbaar dat zij veel dingen heeft doorgegeven. Ik ben haar dankbaar voor haar wijze levenslessen. Ik ben haar dankbaar voor haar liefde die zij op haar eigen mooie manier heeft getoond aan mij. 

Lieve mam, dapper klein vrouwtje. 

IK mis je, ik mis jou zo ontzettend. 

Een moeder sterft altijd te jong.....

Lieve mam, 

dank je wel voor alles, 

voor al jouw liefde, 

voor al jouw levenslessen, 

voor al jouw schaterlachen, 

voor dat jij mijn lieve dapper moeder bent geweest en altijd zal zijn. 

Knuffel je Patricia en papa ook even? 

Daag lieve mam.

 * 30-10-1946 

* 26-06-2021

Aan de voeten

 

En daar stond zij dan,

met haar voeten in het dorre gras. 

Eigenlijk kon je het geen gras meer noemen,

want het maakte een knisperend geluid onder haar voeten. 

Zo'n geluid alsof alles wat onder haar voeten kwam langzaam afbrak bij iedere stap die zij zette. 

Ze was het er over eens, het was te warm en te droog. 

Niet alleen zij was de warmte zat, ook de natuur snakte naar een beetje water en wat minder hoge temperaturen. 

Voorzichtig verzette zij haar voeten. Alsof ze bang was alles te vernielen met haar stappen die zij zou zetten. 

Zij ging zitten, het bankje stond lekker in de schaduw van een hoge boom. Om haar heen was de stilte. In haar hoofd niet. 

Haar blik liet zij gaan over het mooie rustgevende landschap. En zij besefte dat de wereld aan haar voeten lag. Want deze prachtige natuur daar mocht zij zomaar van genieten, iedere dag maar weer. 

Zij was baas over haar eigen leven, iedere dag maar weer. Zij bepaalde waar zij haar voeten neer wilde gaan zetten. 

De schaduw was rustgevend, het briesje door haar haren ook. 

Wat kon zij op zo'n moment dankbaarheid voelen. Want dit lekkere briesje, het verkoelde haar. Haar haren dansend op haar hoofd, zachtjes, want het briesje was ook zacht. Maar welkom, dat zeker. Zij bleef nog even zitten, genietend van het dansende haar, van het lekkere briesje wat speelde met haar haren. Was dit niet waar het leven om draait ? Zelf kleur vinden in het leven? De kleur zien, de kleur waarderen? 

Kleur, sommige kleuren hebben een betekenis, sommige kleuren raken gewoon omdat ze zo mooi zijn. 

Ze keek, en zij genoot van de kleuren die dichtbij elkaar stonden. Haar eigen lievelingskleur, en de kleur van een dierbaar iemand. Naast elkaar, zacht dansend in het briesje wat af en toe langs kwam. 

Dansende haren, dansende bloemen. Het werd steeds vrolijker. 

Haar groene ogen, genietend om zich heen kijkend. Beseffend hoe mooi de natuur kan zijn. De stilte om haar heen, een vogeltje wat zingt, het geritsel van een blaadje die door het verkoelend briesje omhoog werd getild. Het verkoelende briesje die boomtoppen laat zwaaien, niet te uitbundig, maar als een vriendelijke groet. 

Wat kan het soms zoeken zijn, soms kan zij het vinden, maar soms ook niet. Onrust, hoe dan, wanneer dan, waarom dan? 

Wat bracht dit moment in de natuur een stukje rust. Alsof in de natuur de zorgen er even niet zijn. De natuur met haar pracht haar laat vergeten dat zij zoveel onrust meedraagt. Alsof het zachte briesje haar zorgen weg heeft geblazen en mee heeft genomen naar een andere plek. 

De natuur, een herinnering ook aan vroeger. Een glimlach op haar gezicht. " Chinees Vlechten" , het woord komt meteen op in haar hoofd. Zouden meer mensen die herinnering hebben vraagt zij zich af? 

Dat chinees vlechten ging vroeger vaak sneller dan zij dacht. Voor zij het wist was het al gebeurd en had zij haar mond vol met de pluisjes. Onder luid gelach van degene die het chinees vlechten had uitgevoerd. 

Een glimlach op haar gezicht bij deze herinnering. Wat gaat de tijd toch ook eigenlijk snel. 

 

Zij liep nog even verder, net als de tijd die verder tikte. Een enorm grote boom trok haar aandacht. Wauw, hoe oud zou deze boom zijn? En wat heerlijk, de beschermende bladeren die deze boom draagt. Het bankje stond dan ook op een perfect plek, in de schaduw van deze pracht boom. Hoe indrukwekkend kan een boom eigenlijk zijn dacht zij. De dikke stam, meerdere grote indrukwekkende takken. De ene tak sterk, de andere wat zwakker.

Een boom, als die kon praten had deze waarschijnlijk hele indrukwekkende, lachwekkende, emotionele verhalen. Want als je zo oud bent, dan heb je al heel wat gezien en meegemaakt. 

Zittend op het bankje, haar gedachten laten gaan. Genietend van het uitzicht. Een water, zomaar middenin de natuur. 

Libelle's vliegen laag over het water. Ook andere vliegende wezentjes schitteren in het zonlicht wat mooi op het water schijnt. 

Waterlelies dansen op het water. Hun knopjes nog dicht, dat wel. 

En zo, zo gebeurde het toch, de onrust in haar hoofd was even weg. 

De natuur liet het gebeuren. 

De natuur liet haar mooie wonderlijke dingen zien en voelen. 

Het deed haar wederom beseffen dat zij zelf verantwoordelijk is voor haar leven. Zij moet zelf zorgen voor haar onrust een ander kan dat niet voor haar wegnemen. De natuur was goed voor haar vandaag. Dankbaar is zij, dankbaar voor wat er is.

 

Zelfs dankbaar voor lastig dingen, want de lastige dingen in het leven geven de les mee om dingen die er wel zijn te waarderen. En zo gebeurde het, dat zij toch nog best een goede dag had, zonder al teveel onrust. Dankbaar voor de natuur .

 

Open het kastje maar, of toch maar niet?

Zo hard als zij kon zong zij het fantastische nummer van Bon Jovi mee. 

"Itś My Life". 

Niet alleen het nummer vond zij fantastisch, de zanger was ook niet vervelend om naar te kijken. 

De perfecte combi dus. 

( ach, wacht, ik laat jullie even meegenieten van de clip, en vind je het niks, dan scroll je verder en lees je gezellig verder, no problem. 

En mocht jij geen genoeg kunnen krijgen om naar de mooie zanger te kijken, je mag het clipje vaker draaien hoor , heeft zij ook gedaan, heel vaak .......) 

Nog na - genietend van het nummer, gingen haar gedachten met haar aan de haal. Want inderdaad is dit haar leven. 

Ooit werd zij op deze wereld gezet. En al waren er mensen om haar heen toen zij het licht van de wereld zag, zij werd alleen geboren, zij kreeg haar persoonlijke naam, zij kreeg haar persoonlijke geboortedatum. 

Haar leven, van haar alleen. 

Zij mag bepalen wat zij met haar eigen leven wil gaan doen, want het leven is echt van haar. Haar geschenk aan haar van moeder natuur. 

(Oh, ehm vergeet zij even dat eigenlijk haar vader en moeder ervoor hebben gezorgd dat zij hier rondloopt..... dus eigenlijk was er een bepaalde samenwerking tussen haar ouders en moeder natuur. Bijzonder, ja toch? ) 

"Ja, mijn leven" , dacht ze, ' maar waarom valt het niet altijd mee om dan ook echt mijn eigen dingen te gaan doen?" 

Hoe vaak kwam het niet voor dat zij iets wilde ondernemen, maar dat zij dan eigenlijk geen flauw idee had wie zij mee zou moeten vragen. Want niet iedereen heeft een zelfde interesse, want overigens ook heel goed is. 

En hoe vaak ging zij dan ook maar niet, want alleen ergens naar toe gaan, nee daar had zij het lef niet voor. 

Hoe vaak kwam het niet voor dat zij iets wilde ondernemen, maar dat niemand met haar mee kon? Je kent het wel, jij barst van de energie om erop uit te gaan, maar echt niemand kan. Iedereen heeft afspraken. Die overvolle agenda's ook van iedereen. 

En dan ging zij maar niet, want nee daar had zij het lef niet voor. 

En zo gebeurde het, dat in het leven van haar vele leuke en mooie gebeurtenissen aan haar voorbij gingen omdat zij niet het lef had om alleen ergens op af te stappen. 

Waar sloeg dat eigenlijk op? 

Staat er ergens geschreven dat je niet ergens alleen naar toe mag gaan? 

Of komt het omdat mensen daar zelf een bepaalde label aan hebben gehangen? 

En dat dit label er voor zorgt dat de mens zich wat ongemakkelijk gaat voelen bij alleen op pad gaan.

Wat is er mis om misschien af te spreken met mensen die een zelfde interesse hebben. 

Dat is dan 2 vliegen in 1 klap, zij zou dan gaan naar waar zij graag heen wil gaan, en zij leert ook nog eens nieuwe mensen kennen, hoe gaaf wil je het hebben?

En in deze tijd van sociale media is een oproepje zo geschreven en gedeeld.

Ja toch? 

( Nu moet zij nog steeds dat stukje lef zien te vinden..... waar vinden mensen die? Groeit dat ergens aan bomen? ) 

Zij werd zich bewust van het feit dat als zij zelf geen stappen zou gaan zetten, zij de mooie dingen in het leven zou gaan missen. 

Zij zou dan niet gaan naar waar zij graag zou willen zijn. 

Zij dacht aan woorden die zij had gehoord bij een theater show. 

"Onderneem zoveel mogelijk' ....

"Doe ervaringen op"..... 

Dat hoofd van haar, 

als het een kastje was en je zou het deurtje openen, 

dan kwamen

 de gedachten , 

 de spreuken, 

de niet te vergeten woorden, 

pakkende quotes ,

je tegemoet dwarrelen. 

Zij moest een manier bedenken die er voor zou kunnen gaan zorgen dat zij niet zo'n hoge drempel zou zien. 

De beren op haar pad moest zij gaan zien als lieve wezens die gezellig met haar op pad willen gaan en haar juist willen beschermen. 

Tekstje, woorden, zinnen, zij vrat ze op; 

" Fear does not stop death, it stops life" . 

Wauw, das een mooie, een rake, één vol met waarheid. 

Een nadenker, één om te blijven onthouden als twijfel toeslaat. 

Zij neemt het zich oprecht voor, 

zij wil haar leven gaan leven. 

Stap voor stap, 

drempeltje over. 

Stap voor stap, 

dichterbij de beren staan. 

Stap voor stap, 

leren leven. 

Stap voor stap,

en mist er soms een stapje: 

Fear does not stop death, it stops life.

(zal het haar gaan lukken.....? Jullie mogen er geld op in zetten hoor,haha) 

 

Daar staat ze dan

 

Onwennig, wat ongemakkelijk.. Zoekende, maar het nog niet kunnen vinden. Wel willen, maar niet durven. 

Verdrietig worden, terwijl blijheid aanwezig is. Lachen, terwijl tranen achter ogen prikken. Zich sterk voelen, maar ook weer niet. Zich alleen voelen, maar niet eenzaam zijn, of is het andersom? 

Tegen het leven aan willen schoppen, omdat het leven dat andersom ook heeft gedaan. Maar de schoppen komen niet aan, want de lucht voelt de pijn van de schoppen niet. 

Boos worden, maar dat ook weer niet willen zijn, want dat kost zoveel negatieve energie.  Positief wil zij blijven, de lichtpuntjes wil zij blijven zien, maar soms is het lichtje even wat minder vindbaar, wil zich niet aan haar laten zien. 

Daar staat ze dan. Midden in het leven, of er al een stukje overheen. t Leven overhoop gegooid, het diepe ingesprongen. Niet willen verdrinken, want leven moet geleefd worden. Ja, het leven moet geleefd worden. Want er is maar 1 leven! En ze weet dat het leven best snel voorbij kan zijn. 

Maar wat klinkt het simpel ; "het leven moet geleefd worden" , of is het inderdaad zo simpel? Moet het leven gewoon geleefd worden? Met al die hobbels en bobbels ? Met ups en downs? Hoe dan? Met alle oordelen om ons heen? Met alle regels en wetten? Met alle meningen? Met 'hoe het hoort'? Met onmogelijkheden? 

Positief blijven, dat is het streven. Maar ook positief ingestelde mensen hebben wel eens een dipje. Ook positief ingestelde mensen kunnen het lichtpuntje wel eens wat minder goed vinden. Misschien is dat even nodig? Misschien is dat een schop onder de kont? Misschien geeft dat vechtlust? 

Ze draait dit nummer en weet : 

HEB HET LEVEN LIEF. 

Dus zij heeft het leven lief. Leeft het leven, met alle hobbels en bobbels. Zij laat haar tranen gaan als zij dat zo voelt. Zij schopt tegen het leven aan als zij een minder fijne dag heeft. Zij lacht, zij moppert. Zij is vaak positief, maar ook zij heeft haar negatieve dagen of momenten. Zij zoekt, en vindt soms en soms vindt ze het ook niet. 

Zij leeft het leven, zoekende, in de hoop " het " ooit te kunnen vinden. 

Net als in de film....

 

                           ....ik wil het....                           

  net als in de film.

( jullie kennen dat liedje toch nog wel? )

Briljant ben ik gewoon (ja ja, ikke ja ) , dat ik hier niet eerder aan heb gedacht. Ik heb DE oplossing voor mijn problemen, of uitdagingen, wat voor naam je er ook maar aan wil gaan geven. 

Let op, hier komt ie dan hé? Ik ga zo spoedig mogelijk verhuizen. Ja echt waar. Want ik weet een plek waar echt alles mogelijk is. En daar wil ik naar toe, zodat ik wat meer rust krijg. Dus ik ga zo spoedig mogelijk verhuizen naar  ( tromgeroffel, daar komt ie dan....)  de FILM, de SERIE.  Want daar, ja daar is echt alles mogelijk in een zeer korte tijd. 

Ben je op zoek naar een betaalbare woning? No problemo, das in een dag (of in 1 aflevering) geregeld. En geloof het of niet, ook nog op de plek waar jij het liefst wil wonen. Hoe gaaf is dat zeg! Je hoeft daar echt niet mega mega lang op een bepaalde lijst te staan. En geld? Ach, dat is geen problemo, de woonplek wordt wel ergens van betaald. Hoe gaaf is dat? 

Dus mensjes van de filmset, mensjes in de film, mensjes in een serie, ik wil dolgraag een woonplekje in Ommen voor mij en mijn 14 jarige zoon. Ik hoef geen paleis, ik hoef geen kasteel, als we maar genoeg ruimte hebben voor ons tweetjes en gelukkig kunnen wonen. Het liefst wel een beetje betaalbaar, want ehm, in het echte leven is geld hebben wel belangrijk.. 

Ik en mijn zoon zijn geen lastige mensen, wij zijn vrolijk, betrouwbaar, spontaan, lief, aardig, behulpzaam. 

 En natuurlijk kunnen wij ook wel eens boos worden , maar ja, dat worden alle mensen wel eens, zelfs in de film, in een serie. Van ons heb je echt geen last, dus leer ons gewoon kennen en geef ons een leuke, fijne, woonplek.

Oh en wat dachten jullie van het vinden van een baan in een film of in een serie ? Je raakt je baan bij de supermarkt kwijt, en zonder dat je er voor hoeft te leren, krijg je een baan als directeur, of als hartchirurg.

Mocht je wel de pech hebben dat je toch nog wat moet leren, ach dan duurt die opleiding een weekje ( een paar afleveringen dus maar). 

En leeftijd? Dat speelt totaal geen enkele rol ( leuke woordspeling als je meewerkt in een film of serie). Al ben je al wat hoger in leeftijd, in de film of in een serie, krijg je daardoor wel gewoon een leuke baan hoor. Niks geen afwijzing omdat ze jouw geboortedatum hebben zien staan ( de rest wordt al niet meer gelezen). 

Dus lieve mensjes op de filmset, mensjes in de film, mensjes in de serie,. ik wil graag een leuke parttime baan erbij. Ik heb al een te gekke parttime baan, maar daarnaast wil ik er nog 1. 

Vraag mij maar gerust hoor wat ik allemaal leuk vind om te doen. Misschien kan ik dan zelfs zonder diploma aan de slag? Maar mocht dat niet het geval zijn , is het misschien wel nodig dat ik nog wat moet leren, daar sta ik altijd voor open uiteraard, ook als het langer dan een week leren is. 

Ik ben trouw als werkneemster, doe mijn werk zo goed mogelijk, kan omgaan met opbouwende kritiek, ben vrolijk, ik ben collegiaal, maar kan ook een ietsje pietsje onzeker zijn. Maar dat kan zo weggepoetst worden toch op de filmset? 

*** Samengevat: ***

Ik ben op zoek naar een betaalbare woning / appartement/ flat ,

voor mij en mijn 14 jarige zoon, in het mooie Ommen.

Ik ben op zoek naar een leuke parttime baan, in Ommen en omgeving. 

De maandag en de donderdag ben ik al werkzaam bij een te gek bedrijf. 

( En als ik wel op de filmset ga wonen, 

dan wil ik er uiteraard wel dat fantastisch mooie filmset - haar en - make up bijgeleverd hebben ) 

Adreswijzigingen worden binnenkort verzonden

Oeps, wat zeg ik nu?

 

Ga ik het doen? Ga ik het echt zeggen? 

Zal ik deze blog schrijven? En als ik hem heb geschreven, zal ik hem dan gaan plaatsen? 

💦

Oh yes, ik ga het schrijven, en ik ga het plaatsen. 

💦

 

Ik en deze hitte, ik kan er echt niks aan doen, maar wat een mega foute combinatie is dat. 

Ik begin mij ook echt af te vragen waarom er mensen zijn die hier dus helemaal super happy van worden.

( das niet als kritiek bedoeld hé? ) 

💦

Maar luister (of lees .......in dit geval). Ik zal je mijn kijk op deze warmte even uitleggen. Misschien ben je het dan zelfs een ietsje pietsje klein beetje met mij eens? 

💦

Ik functioneer gewoon bijna niet hoor met deze dagen met volop zon en temperaturen waarvan je mega van gaat zweten. 

En dat niet alleen, wat te denken van die vervelende hooikoorts die ieder jaar alleen maar erger lijkt te gaan worden? (hatsjie, dikke tranende ogen alsof ik de hele dag heb lopen janken) 

Ook mijn (bezwete) huid is geen fan van de hitte. Rode vlekjes ontstaan, ontsieren, jeuken. Onzekerheid slaat toe (en die is al altijd aanwezig) 

💦

Kijk daar heb je dus al een punt, dat zweten. Soms kan je het aan de kleding zien, van die natte plekjes. Hoe vervelend is dat? Heb je net je uiterste best gedaan om er nog enigszins leuk uit te zien (wat ik ookal lastig vind met zomerkleding die niet heel veel meer verbergt wat oneffenheden betreft....) bederven natte plekjes jouw mooie outfit. Maar je kan het niet alleen zien, je kan het ook ruiken. Weg lekker geurtje die je met zorg had uitgekozen voor deze dag. Natuurlijk kan je je geurtje mee gaan nemen, maar je wil ook niet een overlaad aan geurtjes dragen. Want wees eerlijk, hoe lekker ruikt een geurtje nog als deze 100 keer is opgespoten vermengt met de geur van zweet? 

💦

En wat te denken van een goede nachtrust? Vergeet die ook maar met deze hitte. Mocht je geluk hebben al lekker in slaap te zijn gevallen ( je blijft in dezelfde houding liggen want je plakt toch vast aan het matras) , als je dan wakker wordt voel je hoe het kussen drijfnat in jouw nek ligt. Haren plakken vast, (mocht je nog haren hebben uiteraard)  zij zijn nat, alsof ze net zijn uitgewassen alleen dan zonder shampoo (dat kan je ruiken namelijk ).  Je wil weer verder slapen, je probeert je om te draaien want je zoekt een fijne positie, maar vergeet het maar, alles kleeft en plakt. Hoezo een goede nachtrust? De enige die wel een goede nachtrust krijgt is jouw wekker die jou in de ochtend gewoon lekker wakker maakt met een irritant geluid waar je normaal gesproken rechtop van in het bed zou zitten, maar nu niet, want tja, je kleeft nog vast hé? 

💦

En wat dacht je van de dagelijkse bezigheden die je moet uitvoeren. Het begint al bij het begin hé? Bij het ochtendritueel voel je al hoe warm het is en dat beloofd niet veel goeds voor de rest van de dag want het gaat dus alleen maar warmer worden. Het humeur is niet zo lekker,want tja, je hebt niet zo lekker geslapen hé? (waardoor was dat ookal weer?) Maar goed, je probeert toch jouw beste humeur te vinden, gewoon positief te blijven denken, en gaat de deur uit onderweg naar waar je dan ook maar naar toe moet die dag. In mijn geval, ik stap dus in mijn autootje. Nou ja zeg, als de deur open gaat, knalt de hitte mij tegemoet. Het stuur van de auto voelt aan als een brandende fakkel. Maar herken je het ook als je gaat fietsen met dit hete weer? De inspanning alleen al maakt dat je een droge mond krijgt, en daar doet de warmte nog een schepje bovenop. Je tong voelt aan als een stuk leer, en ademhalen lijkt een ramp. En dan ben je dus nog niet eens aangekomen op de plek van bestemming, en daar moet je dan ook nog eens normaal functioneren. Herken je het? Herken je dat alles, maar dan ook alles aan je blijft kleven? Dat sommige dingen maar geen afscheid willen nemen van jouw heerlijke vochtige  ( lees : bezwete ) huid? Oke, misschien zijn er sommige mensen die wel aan je vastgeplakt mogen blijven zitten maar dat is weer een ander verhaaltje.... (toch?)

💦

Misschien heb jij dan de mazzel dat je lekker vrij bent, en er lekker op uit kan. Lekker een dagje naar het water. Heerlijk verkoeling zoeken in het verfrissende water. Oepsie, hadden meer mensen dat idee? Das nou jammer, daar lig je dan lekker hutjemutje op elkaar , in het water bijna geen ruimte. En in de zon liggen valt eigenlijk nog niet mee, want het is best wel warm. He bah, komen er nu ook nog van die vervelende wespen om je heen zoemen? Oh wacht, die vinden de geur van die kleverige zonnebrandolie natuurlijk wel erg lekker. Had je nu maar een vliegenmepper meegenomen. Die lastige beestje verpesten wel iets van de sfeer hé?  En dan al die blikken, die vleeskeuring als je opstaat van jouw handdoek of ligbed (of waar je dan ook maar heet ligt te zijn). Ogen prikken, afkeurend, je voelt de onzekerheid door je lijf gaan. Ach ja, wat maakt het uit zeg je stoer, maar je gevoel zegt iets anders. Lastig hoor dat badkleding echt totaal niks kan verbergen. Wat fijn zou het dan toch zijn he als mensen je gewoon in je waarde zouden laten? ( de hitte zorgt al niet voor een stralend humeur, die afkeurende blikken halen helemaal boze gedachten omhoog). 

💦

Ik hoef zeker niet te beginnen over eten koken, over hoe heet dat is? 

💦

Na deze plakkerige dag, neem je gewoon lekker een verfrissende douche. Even het luie zweet van je lijf afspoelen. Lekker hoor. Alleen een beetje jammer dat je van afdrogen opnieuw gaat zweten? (herkenbaar?) Eigenlijk zou je weer het nieuw ontstane zweet van je lijf af willen spoelen, maar ehm...iets met gebed zonder einde? 

💦

En dan die mensen, die mensen die het van mij niet kunnen begrijpen dat ik niet van de hitte hou. 

*Oh? Echt? Jij houdt niet van deze warmte? Oooh, nou ik vind het echt genieten hoor, ik zou echt de hele dag wel lekker in de zon kunnen zitten, liggen,hangen* .........

Prima Truus, prima dat jij lekker geniet, ik respect voor jouw mening, maar dan mag je dat ook hebben voor de mijne....... 

💦

Ik ben meer een lente vrouwtje. De lente, alles komt weer tot leven, de temperaturen zijn lekker aangenaam. Ik heb nog zin om iets te doen, en ik geniet van het mooie weer. Ik kan mij nog kleden in kleding waarin ik mij prettig voel en straal dat dan ook uit. (  Ik zie er dan niet uit als ontplofte tomaat in de lente.,in deze hitte wel? )  Ik ruik nog lekker naar het geurtje die ik die dag opgespoten heb.  Ik ben in de lente gewoon een blijere Bea dan met deze hitte. Kan ik er wat aan doen? 

💦

Maar ik ben oprecht blij voor alle mensen die volop genieten van deze hitte. Enjoy the sunshine. 

💦

Voor hen die zich herkennen in mijn verhaal, deze is voor jullie:

(En ik smelt nog lang en gelukkig) 

Take care

Kracht symbool 

Gedragen, 
niet op handen,
maar door woorden,
door een oprecht gebaar. 
💙
Hoe kon ze dit overleven?
 Kon dat eigenlijk wel? 
Want hoe doe je dat dan, door gaan met leven nadat je kind is overleden en begraven? 
Hoe kan je dan eigenlijk ooit weer lachen?
En ga je dan eigenlijk nog mooie dingen zien in het leven? 
💙
Gedragen, 
door de mensen die niet schrikken,
die het gewoon vinden als haar naam wordt genoemd,
en zelf ook haar naam blijven noemen. 
💙
Ja, ook zij ging op een dag weer lachen, 
en wat voelde ze zich gemeen,
want hoezo ging ze lachen?
Is er iets om te lachen als je kind begraven ligt? 
Ja, ook zij ging weer mooie dingen zien in het leven,
want hoe mooi kon de natuur zijn,
de ochtendmist, mysterieus, 
met zonnestralen die het hart verwarmen. 
💙
Gedragen,
door lieve mensen die begrijpen dat de dood van je kind levenslang meereist,
dat is nooit echt weg, 
want het is een onnatuurlijke weg, 
het leven nam een verkeerde afslag,
de dood nam een verkeerd persoon mee.
💙
Lachen,
genieten, 
misschien juist extra.
Bewuster,
leven,
het leven leven.
Geleerd,
hoe jong zij ook was.
Zij leerde mij,
leef je leven,
pluk de dag,
geniet zoveel als je kan. 
💙

Levensboom 

Gedragen,
niet op handen,
maar door de oprechtheid van de mooie mensen om mij heen. 
Gedragen,
door oprechte woorden,
troostende woorden,
door meeleven,
door begrip te tonen. 
Gedragen,
omdat ze mij laten zijn wie ik ben,
met mijn minder vrolijke dagen,
met mijn verdriet. 
Gedragen,
door liefde,
want liefde
overwint alles. 

Patricia Hofsink 24 juli 1997 - 9 juni 2004 

 

Uit de richting

Zal ze het doen? Zal ze loslaten en zich laten vallen? Zal ze het durven? Zal zij het lef hebben? 

Het voelt zo vertrouwd, het voelt zo veilig. 

Maar ergens blijft het knagen, ergens blijft het aan haar trekken om los te willen laten. Loslaten en zichzelf te laten vallen. Zich mee laten nemen door wat er op haar pad komt. 

*

Het veertje twijfelde en twijfelde. 

Meerdere veertjes hadden haar al verlaten. 

Sommige veertjes waren oud, zij hadden geen kracht meer om zich vast te houden. Of zij nu wilden of niet, zij moesten loslaten en gaan naar waar de wind hen bracht. Sommige veertjes voelde het als bevrijding, maar er waren ook veertjes die heftig tegenstribbelde omdat zij nog niet wilden gaan. Zij waren eigenlijk nog te jong, zij hadden nog langer  een mooi zacht veertje moeten zijn. Maar aan het eind van de rit, moesten ook zij loslaten en gaan waar de wind hen bracht. 

Sommige veertjes waren samen vertrokken, zij aan zij . Zij vonden warmte bij elkaar, en voelde zoveel warmte samen dat loslaten een goede keuze was. Samen lieten zij los en gingen op reis, zij aan zij, genietend van alles wat op hun pad kwam. 

Andere veertjes waren net zoals zij. Twijfelen, beren op het pad zien, voors en tegens afwegen. Kiezen voor veiligheid? Kiezen voor het vertrouwde? 

Of loslaten? Gaan en zien waar de wind haar heen zou brengen? 

Het veertje, daar dwarrelt zij door de lucht. De wind blaast zachtjes tegen haar aan. Zachtjes wiegt zij in de lucht, dromend, kalmerend, genietend. De wind waar blaast zij haar naar toe? Wat gaat er op het pad komen van het veertje? 

Beren komen weer voorbij, grote en kleine, dikke en dunne. Met een kleine glimlach kijkt het veertje naar de beren, eigenlijk zijn die beren helemaal niet zo eng als ze altijd had gedacht. Als zij vriendelijk is voor de beren, zijn de beren dat voor haar. 

*

Het veertje, zij leeft. De wind is lief voor haar, en de beren zijn dat ook. Vol vertrouwen dwarrelt het veertje door de lucht. Vol vertrouwen in de wind. Vol vertrouwen in haarzelf. 

Het veertje weet dat ook de wind soms boos kan worden, ook op haar. En dat mag. 

Zij weet dat ook de beren soms hun klauwen zullen laten zien, dat de beren soms hard naar haar zullen brullen, en ook dat mag. 

Zolang het veertje maar weet, dat zij leeft. Zolang het veertje maar weet dat zij nooit helemaal alleen is, omdat er altijd lieverds om haar heen zullen staan. Er zullen altijd veertjes zijn die haar warmte geven, die haar zachtheid geven. 

Het veertje lacht, het veertje huilt. 

Geluk en verdriet, het leeft, 

het leeft naast elkaar. 

Zachtheid naast het keiharde, 

het leeft naast elkaar. 

Zekerheid, onzekerheid, 

het leeft naast elkaar. 

Leven, 

mooie kanten, minder mooie kanten,

maar het leeft, 

naast elkaar. 

Het veertje dwarrelt, 

de wind blaast, 

de beren wandelen mee.

Daag veertje, geniet van jouw reis.