vrijdag 16 augustus 2013

~ Kind van .... ~

 
 
Vandaag,
de begrafenis van Prins Friso.
In stilte begraven,
ik vind dat passen bij mijn beeld die ik had van Friso.
 
Een vrouw die haar man moet begraven,
kinderen die hun vader moeten begraven,
broers die hun broer moeten begraven,
een moeder die haar kind moet begraven.
En natuurlijk alle andere mensen die dichtbij Friso stonden,
moesten vandaag definitief afscheid nemen.
Verdrietig is het,
zo'n jong leven.....
 
 
 
Een moeder die een kind moet begraven,
ouders die een kind moeten begraven......
het hoort niet zo te zijn.
 
Op deze dag sta ik dan ook extra stil
bij mijn schoonzus en mijn broer.
3 Jaar geleden,
hun mooie perfecte kindjes,
vandaag een geboorte en sterfdag
morgen nog een geboorte en sterfdag....
Een gemis wat nooit verdwijnt,
een verlangen wat altijd blijft .
 
Lieve mooie ventjes,
diepe indruk hebben jullie achter gelaten,
om nooit te vergeten ♥
 


zondag 11 augustus 2013

~ Vertrouwen hebben ~

 
 
De laatste week van de vakantie van Mike gaat in,
Spelweek tijd.....
Heerlijk voor hem,
lekker bouwen, timmeren, spelletjes doen,
spelen met andere kinderen.
De hele week mag hij zich lekker uit gaan leven.
Ook kan hij zo weer een heel klein beetje in een ritme komen,
de ochtend weg van huis,
tussen de middag lekker thuis eten,
en de middag weer weg van huis,
net als het straks weer gaat op school.
En de organisatie van de spelweek heeft weer een super leuk programma in elkaar gezet,
echt super dat zij er iedere jaar weer zo'n mooie happening van maken!
 
En toch.....
mijn vertrouwen...
die deuk die daar in zit....
ik voel 'm,
ik vind 'm lastig.
Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik er tegenop zie
dat Mike naar de spelweek gaat.
Het liefst zou ik hem niet laten gaan,
en lekker de hele week bij mij thuis houden.......
En dat ligt aan niemand,
dat ligt puur bij mijzelf,
bij mijn vertrouwen die een dikke deuk heeft opgelopen.
 
Vertrouwen hebben dat Mike niks overkomt,
vertrouwen hebben dat Mike goed luistert naar de leiding die daar rondloopt,
vertrouwen hebben dat het allemaal gewoon goed gaat.....
 
Lastig lastig lastig....
mijn vertrouwen heeft zo'n dikke deuk,
en die voel ik nu weer even extra.....
Maar ik moet proberen om
vertrouwen te hebben............
 
 
 


zondag 4 augustus 2013

~ Irritatiezone ~

Als ik het grafje van ♥Patricia bezoek,
dan wil ik graag even de ruimte hebben om ook echt stil te kunnen staan bij haar.
Kijkend naar haar mooie foto op het grafje,
denkend aan alles wat zij heeft gegeven in haar leventje,
mijn verdriet echt voelen,
mijn liefde voor haar.
Bewust stil staan bij haar,
omdat het dagelijks leven ook zo zijn gang gaat.....
 
 
 
Hoe geïrriteerd was ik vandaag toen een grote groep mensen
de begraafplaats op kwam.
Meerdere mensen hadden een vlindernetje bij zich,
en meerdere mensen hadden ook hun luidruchtige stem meegenomen.
Weg was mijn gevoel die ik voel als ik bij ♥Patricia haar grafje sta.
Heftige irritatie gierde door mijn lijf.
Mensen die een grote camera om hun nek hadden,
uitgebreid foto's maken als echte toeristen,
onder luid gelach en geklets.
 
Wat zaten zij in mijn irritatiezone,
wat heb ik mij gestoord aan hun gedrag op de begraafplaats.
Nu weet ik wel dat er niet echte regels zijn op een begraafplaats,
nergens staat dat je zachtjes moet praten,
nergens staat dat je niet hardop mag lachen,
nergens staat dat je geen foto's mag nemen.....
Maar ik noem het een ongeschreven regel,
ook wel een bepaald fatsoen genoemd.
 
Helaas hadden deze mensen die ongeschreven regel niet.
En zij hebben mijn bezoek verknalt vanmiddag.
Balend ben ik naar huis gegaan....
jammer zulke mensen,
die geen greintje fatsoen leken te hebben....