woensdag 16 mei 2018

Dreams



En daar zat ik dan, 
zomaar op een takje in een onbekend bos. 
Hoe ik hier was gekomen, 
dat weet ik nog steeds niet. 
Maar ik zat er, 
en het was er betoverend mooi. 
🍀
Het was er stil,
ik hoorde alleen de wind zachtjes langs mijn oren.
Het riviertje,
liet zachtjes het rustig stromende water horen. 
Wat rustgevend,
deze natuurlijke stilte. 
🍀
 En opeens hoorde ik het, 
zacht geritsel.
Niet aan ÊÊn stuk door, 
maar met stilte ertussen. 
Het maakte mij nieuwsgierig,
wat of wie was daar? 


 Het geritsel,
met meer regelmaat.
En opeens stond zij daar, 
een lief verlegen meisje.
Zij keek mij aan, 
een lieve glimlach op haar gezicht.  
 đŸ€ 


 We keken elkaar aan,
zwijgend.
Zij blauwe ogen, 
ik groen. 
Onze glimlach werd groter,
totdat deze niet meer groter kon.
 đŸ€ 
Zwijgend,
spelend in het donker.
Plukten wij de sterren van de hemel, 
verstrooiden deze als confetti over elkaar.
De natuurlijke stilte, 
speelde met ons mee.  
🍀 
En opeens, 
verdween ze net zo snel als zij verscheen.
In mijn haar, 
daar zat een ster.
Geplakt aan de hemel,
om nooit te vergeten. 

🌟

Geen opmerkingen:

Een reactie posten