Bijna niet te geloven, 8 jaar geleden? Als ik terug denk aan die dagen dan lijkt het nog zo dichtbij. Het voelt niet als 8 jaar geleden. Dit gevoel is best moeilijk uit te leggen als je het zelf niet mee hebt gemaakt of het gevoeld hebt.
Dit gevoel heeft niks te maken met blijven hangen in mijn verdriet *wat 'professionals' nog wel es snel willen gaan roepen*. Want ik weet van mijzelf dat ik niet blijf hangen in mijn verdriet. Ik weet van mijzelf dat ik echt wel verder ben gegaan met mijn leven. Het is gewoon zo raar gevoel van 'waar blijven de jaren ? '
Hoe snel wordt de uitspraak 'tijd heelt alle wonden ' gedaan? Ik blijf van mening dat tijd niet alle wonden heelt, maar tijd leert je nieuwe dingen, tijd laat je je eigen kracht vinden. Maar de tijd heeft mijn wonden niet geheeld, want deze wond zal altijd pijn blijven doen totdat ik zelf dood ga.
Bijna 8 jaar geleden, het ongeluk, haar overlijden.... bijna niet te geloven... Een getal op papier... maar niet in mijn hart. 8 en 9 Juni, voor altijd in mijn geheugen gegrift.... ♥Patricia voor altijd in mijn hart en ik zal haar blijven missen... altijd en eeuwig !
Veel sterkte meissie...Je weet dat ik met je meevoel.
BeantwoordenVerwijderen-X- Ron
Lief van je Ron, dank je wel !
VerwijderenK weet hoe oprecht je bent !
zoals je zegt, alweer 8 jaar geleden.. ik moest er even bij nadenken...8 jaar alweer.... tjee en ondertussen is het nog zo dicht bij.. de ambulance zien staan en het moment op school dat wij hoorden dat de klas een klasgenoot was verloren: Patricia. De reacties van de kinderen.... Toen, maar nog steeds geregeld dat Patricia haar naam genoemd wordt bij de gewone dagelijkse dingen. Een klasgenootje, die net als elk ander klasgenootje niet vergeten is, ook al zitten ze niet meer bij elkaar in de klas of op school. We zien haar niet groter worden, niet ouder worden, niet van klein meisje in dametje veranderen en toch hoort ze er nog steeds, misschien anders, maar nog steeds bij.....
BeantwoordenVerwijderenlieve Bea en Dennis... ik denk aan jullie.....
Lief van jou Ingrid,bijzonder te lezen dat Patricia er nog steeds bij hoort ! Doet ons goed. Liefs.
VerwijderenJa, de tijd is geen lange rechte lijn. Daar wordt flink in geschoven. En verdietige dingen blijven voor je gevoel vaak dichtbij. Doorgaan-met-bagage noem ik dat. Jij hebt ook die bagage en je neemt het op een bewonderenswaardige manier verder met je mee. Sterkte jullie...
BeantwoordenVerwijderenDank je lieve Sabine. Wat mooi gezegd 'doorgaan-met-bagage'...en zo is het ook.Iedereen heeft een bepaalde bagage bij zich, daar ben ik van overtuigd... Lief dat je zegt dat ik het op een bewonderenswaardige manier mee neemt,dank je wel. Liefs
VerwijderenWat toch mooi hoe je dit allemaal omschrijft. En wat je al schrijft; Tijd heelt geen wonden. Tijd helpt je om de scherpe randjes wat zachter te maken. Maar vergeten doe je dit nooit. Groet Inge
BeantwoordenVerwijderenOh wat herkenbaar weer! De tijd haalt inderdaad die hele scherpe randjes er een beetje af, maar die wond? Die heelt nooit en de ene keer voel je die wond wat meer dan een andere keer, maar die wond blijft.
BeantwoordenVerwijderenDylan* zou dit jaar 15 zijn geworden. 15!!! Ik kan daar soms met verbazing aan denken, is het echt al zo lang geleden dat dat manneke eventjes bij ons was?!
Maar datzelfde gevoel heb ik nu ook weer met mijn vader, 6 mei is het "al" 3 maanden geleden dat hij stierf....terug kijkend op de afgelopen maanden denk ik, jeetje 3 maanden alweer?! Nog midden in het rouwproces, in een emotionele achtbaan....dat heb ik dan niet meer als ik aan Dylan* denk, dat is denk ik maar goed ook, dat zou geen mens volhouden, zelfs wij niet ;-)
Meid, je weet het, ik vind je een kanjer en je doet het TOP!
Dikke knuffel van deze muts ;)