Het gedicht dat ik voor zal gaan lezen ook.
Het is bijna zover, zaterdag 17 maart ga ik het dan toch echt doen, mijn verhaal vertellen over ♥Patricia.
Ik zal niet alleen vertellen over haar ongeluk, haar dood,maar ook over het leven na haar dood.
Ik lees mijn verhaal door, en ik ben weer terug in de tijd.
Alles beleef ik opnieuw, alles voel ik opnieuw.
Een trauma voor het leven, het klinkt zo zwaar,maar zo is het wel.
Het verhaal is mijn leven, met alle gevoelens en herinneringen die daarbij horen.
Het verhaal laat mij weer voelen tot op mijn bot.
En zelfs een stuk onwerkelijkheid schiet weer door mij heen,bijna niet te geloven dat dit toch echt mijn leven is.
Al is het bijna 8 jaar geleden gebeurd, dat maakt niet uit.
Nu mijn verhaal weer op papier staat, ben ik weer terug in de tijd.
Ik hoop dat er zaterdag ouders zijn die iets van een stukje troost, herkenning, kracht halen uit mijn verhaal, want dan voelt de dood van ♥Patricia wat minder zinloos.
Ik hoop dat er zaterdag ouders zijn die misschien wat tips halen uit mijn verhaal, dat zou mij goed doen.
Maar voor het zaterdag is, lees ik mijn verhaal nog eens door....al zit mijn verhaal in mij...
Het leven van Patricia is een geschenk van grote immense waarde, Bea.. en als ik zie wat jij met haar overlijden doet, dan geef jij vooral haar leven weer.. Haar liefde, haar genieten, haar wezentje en zo blijft ze altijd bij je en om je heen. Knapperd, kanjer, het zal zaterdag heel emotioneel zijn, maar ik ben ervan overtuigd, dat je mensen gaat raken, helpen, troosten en steunen...Alle respect. Dikke knuffle en een vlinderkusje aan jouw meiske!!
BeantwoordenVerwijderenDank je voor jullie lieve reactie lieve meiden ! Liefs van mij.
Verwijderen