Op een weegschaal

Wat vluchtige woorden, 

een kort gesprekje.

"Groter verdriet bestaat er denk ik niet" 

(ik heb diegene ook laten weten dat iedereen haar of zijn eigen verdriet voelt) 

Hoe lief ik deze woorden ook vind, ze hebben mij al vaker aan het denken gezet. Want valt verdriet te meten? Ik denk het eerlijk gezegd niet. Want als, ik noem een voorbeeld, iemand die heel eenzaam is, zijn of haar trouwe huisdier verliest aan de dood, dan kan dat voor die persoon een intens verdriet geven. Is dat verdriet dan minder groot dan mijn verdriet? 

Ik begrijp de opmerking wel hoor, want het is inderdaad een diep verdriet als je je kind moet missen. Een verdriet die meereist door het leven, en die zomaar opeens op kan spelen. Een herinnering, iemand die op jouw kind lijkt, een bepaalde grote gebeurtenis die jouw kind niet mee zal maken, vakantie, een muziekstuk, vriendjes van vroeger die wel groter en ouder worden........

 Het is iets wat ook niet zo hoort te zijn, ouders horen niet hun kind te begraven 'normaal' gesproken. 

Maar wat ik jammer vind is dat ik wel vaker hoor dat het lijkt of er geen ruimte mag zijn voor iemands verdriet. Want...'het kan altijd erger' wordt er dan wel eens gezegd. Waarom? Want verdriet is toch verdriet? Dan is het toch niet nodig om tegen diegene te zeggen dat het nog altijd erger kan? Mensen hebben niet voor niks de emotie verdriet meegekregen dus daar moet ook gewoon ruimte voor zijn. En ik weet, niet iedereen kan omgaan met verdriet van anderen,willen de ander gelukkig zien, maar soms is het leven gewoon 'even' verdrietig. 

Hoe jammer is het als iemand zijn of haar verdriet misschien gaat verbergen waardoor het later in alle hevigheid eruit komt? Hoe jammer is het als iemand zich misschien gaat afzonderen omdat er geen ruimte is voor het uiten van verdriet? Hoe jammer zou het zijn als iemand daardoor veranderd in een eenzaam persoon? 

Verdriet, het is een emotie die wij mensen allemaal meegekregen hebben. En wij zijn allemaal verschillende mensen die allemaal anders omgaan met verdriet. Maar laat er alsjeblieft ruimte zijn voor verdriet. Wees niet bang voor iemands tranen. Wees niet bang als je niks weet te zeggen, want als iemand verdrietig is vind deze persoon het allang fijn dat er iemand luistert naar het verdriet. Laat iemand die verdrietig is verdrietig zijn! Het is niet raar. Het leven bestaat nu eenmaal niet alleen maar uit mooie momenten maar ook uit moeilijke en verdrietige momenten. 

                                     Verdriet valt niet te meten.

Ieder verdriet mag er zijn!