maandag 16 juli 2012

~ Sweet memories ~




15 Jaar zou ♥Patricia worden aanstaande 24 juli.
Jeetje ik zou gewoon al een puber dochter hebben gehad.
Hoe zou ze er nu uit hebben gezien?
Wat zou ze allemaal gedaan hebben in haar leven?
Hoe zou zij zich ontwikkeld hebben?
Nooit zal ik het weten, voor mij blijft ♥Patricia altijd 6 jaar.
8 Jaar geleden zomaar opeens uit mijn leven gerukt.

In die 8 jaar heb ik natuurlijk erg veel gelezen over rouwen, rouwverwerking (wat heb ik een 'hekel'gekegen aan het woord verwerking ).
Ooit heb ik ergens gelezen dat een 'deskundige' (iemand die alles uit een boekje heeft maar geen ervaring heeft uit het echte leven)  dat je in het verdriet blijft hangen als je spulletjes van de overleden persoon (in dit geval dus mijn kind, mijn vlees en bloed) laat hangen,staan,liggen.

Nu is het zo dat ♥Patricia haar jasje en haar K3 laarzen nog steeds in de gang hangen en staan.
Haar slofjes staan nog steeds naast mijn kledingkast op mijn slaapkamer.
En ik blijf niet hangen in mijn verdriet.








Haar roze jasje in de gang... gekregen van opa en oma Henk en Marianne toen we op vakantie waren in Duitsland. Het liefst woonde ♥Patricia in die jas. Een moeder van school zei wel eens dat ♥Patricia zelfs met 20 graden die jas nog aan zou willen hebben (het is een winterjas)
De K3 laarzen, gekregen van opa en oma van de boerderij... Wat was ♥Patricia bang dat de laarzen uitverkocht zouden zijn en oma was zo lief om met haar deze laarzen te gaan kopen.(ik had toen een baan waardoor in niet á la minuut met haar mee kon gaan)  
Haar slofjes, gekregen van een tante. Zo lief hoe zij deze slofjes uit kon schoppen als zij ze uit wilde doen. De slofje vlogen dan met een grote boog door de lucht en ♥Patricia lag dan helemaal in een deuk (oooh wat kon zij heerlijk aanstekelijk schaterlachen)

Herinneringen, sweet memories... Nee ik blijf niet hangen in mijn verdriet doordat deze dingen van ♥Patricia nog steeds een plek hebben in mijn huis. Sweet memories, aan mijn lieve meissie die ik nog iedere dag mis ! Ik kan niet blijven hangen in mijn verdriet door deze spullen, ik kan hier alleen maar met een glimlach naar kijken (en natuurlijk ook wel eens met een traan, een traan van liefde voor haar) , omdat ik door deze spullen ook mijn lieve meissie zo weer voor mij zie !

4 opmerkingen:

  1. Hoi Bea,
    je kent mij wel niet, en ik heb jou nog nooit ontmoet. Maar ik heb wel over jou gehoord, via Astrid en André. Met astrid heb ik de verzorgingsopleiding gedaan. En in dat jaar dat jouw dochter overleed, is mijn eerste man overleden. En ik zag dat Monique Klosse op jouw blog had gereageerd. En toen ben ik op jouw site beland. Knap dat je alles van jou af kan schrijven, lucht wel op hè?. Heb ik ook veel gedaan, toen René overleden was.
    Groetjes, Agnes Brinkman-Croezen uit Gramsbergen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Bea,
    Wat een prachtige lieve woorden en mooie herinneringen aan je dochter. Op jouw manier is ze elke minuut en elke dag bij je en kun je met maar communiseren. Maar ze is nooit bij je weg, als moeder voel je elke minuut haar aanwezigheid.
    Ik vind het geweldig zo als je dit doet, ik heb dit nooit kunnen opbrengen en ben tot vandaag nog boos, dat ik het liefste wat ik heb moest missen. Heel veel bewondering voor je!

    Liefs maydana

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Bea,
    Er zullen altijd mensen zijn die zeggen "hoe je zou moeten rouwen en wanneer dat klaar zou moeten zijn" Die mensen weten nergens van. Ieder moet en mag dit op zijn/haar eigen manier doen. Als je een heel dierbaar iemand verliest dan gaat er een stukje van je zelf "dood". Ik heb Patricia gekend en daar ben ik heel blij om. Ook Demi is haar nooit vergeten. En het is mooi als je nog iets tastbaars hebt wat je nog eens extra aan die lieve mooie Patricia doet denken. Ik bewonder jou om je kracht om positief te blijven. Dikke knuffel van mij (Mirjam)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ook mooi Bea. blijf schrijven!

    een warme groet,


    Heleen

    BeantwoordenVerwijderen