dinsdag 30 juli 2013

~ Niet vervelend toch? ~

 
 
Jaja, ik ben een echte boerendochter.
Dat wil zeggen,
mijn ouders waren boer en boerin
en ik groeide op op de boerderij.
Maar een echte boerendochter ben ik nooit geweest.
 
 
 
Ik weet nog goed hoe ik mijn moeder riep als zij bezig was in de varkensstal.
Ik deed de deur open en riep heel hard : Maaaaaaammmmmaaaaa....
Maar geloof maar niet dat ik naar binnen ging hoor,
dat kwam niet in mij op.
 
 
 
Kinderen vonden het natuurlijk super om te komen spelen op de boerderij.
Heel interessant vonden zij het om pasgeboren kalfjes te zien,
of de geitjes die vrolijk rond liepen te dansen.
Voor mij dingen die heel gewoon waren omdat ik dit vaak meemaakte.
 
 
Ik vond het juist leuk om te spelen in de straten ,
stoepranden bijvoorbeeld.
Want stoepranden zat er niet in bij ons met onze zandweg.
 
En toch,
heerlijk opgroeien was het in de vrijheid.
Een zandweg,
waar bijna geen verkeer over reed,
dus wij konden heerlijk overal spelen.
Heerlijk de bomen en natuur om ons heen,
                                        terwijl het centrum best dichtbij was.
Heerlijk de frisse lucht,
het geruis van de wind door de bomen.
 
Afgelopen weekend bij de BBQ werd ik weer erg bewust van hoe heerlijk wonen het daar eigenlijk is.
Mijn ouders wonen er nog steeds,
dus extra genieten om daar weer te zijn.
De zandweg is inmiddels geen zandweg meer,
en er rijd tegenwoordig meer verkeer dan toen ik er opgroeide.
 
Maar het blijft genieten,
de wind door de bomen horen gaan,
de vogeltjes die je daar extra hard hoort zingen,
de vrijheid.....
 
 
 















 
 


1 opmerking: