vrijdag 28 december 2012

~ Blauw ~

 
 
De kleur blauw...
Wat hou ik van de kleur blauw!
In mijn huisje
kom je dan ook meerdere dingen tegen met de kleur blauw.
Zelfs zoontjelief Mike weet al dat zijn mama
de kleur blauw erg mooi vind.
 
De kleur blauw,
ook de kleur van de zwaailichten
die ik vandaag tegenkwam.
En dan vind ik de kleur blauw dus opeens een stuk minder fijn.
Alsof ik er een soort van voelsprietjes voor heb,
ik zie die blauwe lampen al van een behoorlijk afstand.
 
 
Blauw van de zwaailampen van een politieauto,
ver voor mij uit,
tig auto's tussen mij en de politieauto met zwaailampen.
Opeens zie ik ze aan de andere kant van de weg,
de auto staat stil.
*Klopperdeklop klopperdeklop*
het geluid van mijn hart...
*Bonk bonk*
als ik dichterbij kom.....
Een ongeluk...!!!
 
Stapvoets rijden,
het verkeer wordt geregeld door een politieagent.
Gelukkig hoef ik niet stil te staan,
en stapvoets rijd ik de plek van het ongeluk voorbij.
*Bonk bonk*
mijn hart slaat hard,
alsof ie uit mijn lichaam zou willen.
 
K probeer met de muziek mee te zingen
die ik draai in de auto.
Maar mijn stem lijkt niet mee te willen doen.
Ik nader de rotonde
*BonkBonkBonk*
Blauw blauw blauw....
het blauw van de zwaailamp van de ambulance.
 
 
Neeeeee....
ik wil het niet zien.
Neeeeee......
ik wil HET niet voelen..
Maar ja,
ik heb niks te willen,
ze komen er aan,
de ambulance
en mijn tranen.
 
K moet doorrijden,
geen plek om even aan de kant van de weg te gaan staan.
De tranen,
ik wil ze niet.
K zet de muziek harder,
en weer probeer ik mee te zingen,
maar weer weigert mijn stem.
*Auw auw*
back in time.......
Ook na 8 jaar,
*Auw*
 
En weer zie ik blauw....
politieauto blauw.
Onderweg naar de plek van het ongeluk.
En ik op weg naar huis,
nog maar een klein stukje rijden,
dan mag ik mij laten gaan......
 
 
*AUW* 

2 opmerkingen:

  1. Persoonlijk vind ik (donker) blauw ook een mooie kleur, zoals een kreeft betaamd. Maar geen associaties. Ja met zwart.
    Die lange zwarte auto voor de deur toen ze Silvia in dat ding schoven en meenamen. Die lange zwarte auto voor de deur toen ze werd opgehaald voor het definitieve afscheid.
    Voor jou heeft blauw een bijsmaak. Heb het me proberen voor te stellen; het politieblauw, de blauwe zwaailichten, het moet overal om je heen zijn geweest. Het is blijven plakken aan die ene dag die je wel wilt maar niet kunt vergeten.
    Net als sirenes als de hulpdiensten uitrukken. Schrikken, elke keer weer. Ooit went het. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik herken jou heel erg in dit verhaal

    BeantwoordenVerwijderen