Ik ben blij dat ik mijn meisje iedere dag heb laten weten dat ik van haar hield.
Zij en ik,wat konden wij mopperen op elkaar.
Vooral de laatste paar weken voor dat zij overleed, hadden wij iedere dag verhitte discussies en woorden met elkaar. En geloof mij, ookal was mijn meisje nog maar 6 jaren jong (bijna 7 ...) zij was een pittige tante! Niet op haar mondje gevallen.
💓
Wat ben ik dankbaar dat zij en ik 'vriendjes'waren op het moment dat zij door de schuttingdeur verdween met haar fietsje. De laatste keer dat wij elkaar echt hebben gesproken! Zij en ik, wij hadden geen woorden met elkaar. Zij en ik, wij waren happy op dat moment. Zij ging nog lekker een stukje fietsen, en ik ging eten voor ons koken. Zo'n gewone dag als geen ander!
💓
Wat ben ik dankbaar dat zij wist dat ik van haar hield. En wat ben ik dankbaar dat ik weet dat zij van mij hield, van haar mama.
💓
Zeg het nu!
Laat de ander weten dat je hem of haar waardeert.
Zeg eens iets liefs!
Geef een complimentje.
Het hoeft niet groot te zijn, een klein gebaar is vaak genoeg!
Zolang het maar recht uit jouw hart komt!
Zeg het nu !!!
Want wie weet kan het morgen niet meer.........
Wat 'n ontroerend blog Bea. Gelukkig botsten jullie ook met elkaar. Gelukkig. Zij voelde zich veilig genoeg om te zeggen wat zij dacht, voelde, en wilde. Dus gelukkig maar, dat ook die momenten daar waren. 'n Bekende tekst is ' Ga nooit weg met ruzie ' Dat is zo waar. En gelukkig, is ook dit het geval geweest. Dat het weer goed was tussen jullie. Op zie 'gewone dag' die vanaf toen, nooit meer als 'gewoon' bestempelt zou worden.
BeantwoordenVerwijderenIk kan 't mij niet voorstellen, wat 'n hel jullie hebben doorgemaakt, met het verlies van jullie lieve kleine grote meid. Ik vind het knap dat jij nu in het positieve jouw heil zoekt, ook al zal dat niet iedere dag meevallen.
Ik vind jullie heel bijzonder, ook al ken ik alleen nog maar jou, 'n piep beetje. Je bent 'n prachtige ziel, een hele lieve Mama (neehee niet altijd) met 'n heel mooi hart.
Lieve groeten,
Marjon