Dapper

 

Een mooie vrouw, ergens zie ik ook mijn zus in deze foto. 

Maar deze pracht vrouw is mijn moeder in haar jongere jaren. Ik kan mij wel voorstellen dat mijn vader in zijn jongere jaren,  als een blok voor haar was gevallen. Een beetje een dromerige blik, een vriendelijke lach en al zie je het niet aan de buitenkant, wat een kracht had deze vrouw. 

Mijn moeder, een hardwerkende vrouw, een krachtige vrouw en als iemand mega positief was, dan was het mijn moeder wel. 

En mijn moeder, wat kon zij toch heerlijk lachen. Als mijn moeder lachte dan lachte zij ook echt. En haar lach, haar vrolijkheid, wat werkte het aanstekelijk. Als mijn moeder er was, dan leek het wel of er ook meteen een stuk gezelligheid was. 

En, mijn moeder was gastvrij, liever teveel eten en drinken aanbieden dan niks in huis hebben voor de gasten. Nee bij mijn moeder trof je niet snel een lege kast aan. 

Mijn lieve dappere moeder. Achter die lach, daar woonde ook veel verdriet. Want net als de meeste mensen, kende ook mijn moeder zorgen en verdriet. De dood van haar kleindochter en 2 kleinzoons, dat heeft haar ontzettend veel verdriet gedaan. En al ging zij dapper door met haar leven, het gemis ging ook dapper met mijn moeder mee. Voor een moeder dubbel verdriet, want de dood van kleinkinderen is er niet alleen, er is ook het verdriet om haar eigen kinderen die de kindjes moeten missen. Wat kon in altijd goed terecht bij mijn moeder, ik met mijn verdriet, en zij met haar verdriet. Zittend in haar knusse woonkeukentje, aan de keukentafel, hele gesprekken gevoerd, tranen gelaten, maar ook heel veel gelachen. Bij mijn moeder was ik gewoon altijd welkom en daar voelde ik mij altijd thuis. 

En nu zit ik hier. De afgelopen weken en maanden heb ik zo ontzettend vaak , extra vaak, de drang gehad om mijn moeder 'even' te bellen. Ik had zo graag naar haar toe willen gaan, weer de goede gesprekken aan de keukentafel voeren. Zo graag had ik haar willen horen lachen. 

26 Juni 2021, de sterfdag van mijn dappere lieve moeder. IK mis haar zo ontzettend veel en zo ontzettend vaak. Wat heb ik veel van haar geleerd. En wat had ik altijd een ontzettende bewondering voor haar kracht, voor haar positiviteit. Wat ben ik dankbaar dat zij veel dingen heeft doorgegeven. Ik ben haar dankbaar voor haar wijze levenslessen. Ik ben haar dankbaar voor haar liefde die zij op haar eigen mooie manier heeft getoond aan mij. 

Lieve mam, dapper klein vrouwtje. 

IK mis je, ik mis jou zo ontzettend. 

Een moeder sterft altijd te jong.....

Lieve mam, 

dank je wel voor alles, 

voor al jouw liefde, 

voor al jouw levenslessen, 

voor al jouw schaterlachen, 

voor dat jij mijn lieve dapper moeder bent geweest en altijd zal zijn. 

Knuffel je Patricia en papa ook even? 

Daag lieve mam.

 * 30-10-1946 

* 26-06-2021