Soms zou je dingen willen zeggen,
van je af willen schreeuwen.
Soms zou je dingen willen zeggen,
die anderen liever niet willen horen.
Soms hou je maar je mond,
omdat je weet dat men weer een oordeel heeft.
Soms hou je maar je mond,
omdat je niet wil dat de ander misschien schrikt van wat je zegt.
Dus je bent stil,
leeft je eigen leven.
Dus je bent stil,
terwijl je van binnen kapot gaat aan wat jou echt bezig houdt.
Je lacht,
maar de lach is gemaakt.
Je lacht,
maar binnenin jou voel je je verscheurt.
Een gevoel van alleen op de wereld,
wat doet dat jou extra verdriet.
Een gevoel zo'n klein popje te zijn,
niemand die jou ziet of hoort.
Eenzaam voel jij je,
terwijl er zoveel mensen om je heen zijn.
Eenzaam,
alleen,
verdrietig,
verscheurt.
