zondag 30 juni 2019

Een vroege positieve maandagblog

Een late zondagavondblog,
en een mega vroege positieve maandagblog. 

Want wat was het een onverwachts weekend.
Een weekend die aangeeft dat wij mensen niks echt in de hand hebben, 
al denken wij vaak dat wij dat wel hebben.
 Want zo lag zoonlief Mike opeens in het ziekenhuis met een geperforeerde blinde darm.  
En nu hoor ik jullie denken: 
 " hoe kan je daar nu positief over gaan bloggen..?"
Nou, ik zou zeggen, 
lees maar even met mij mee. 



 



Want ik wil positief bloggen over de fantastische zorg die Isala in Zwolle heeft gegeven. 
En die fantastische zorg begon al bij binnenkomst op de eerste hulp. 
Mike is natuurlijk nog maar een kind van 10 jaar,
al kan hij zich soms al wel gedragen als een puber. 
Hoe fijn is het dan als hij op een positieve rustige manier benaderd wordt door de medewerksters van de eerste hulp. 
Ik vind dat een heel groot compliment waard,
want het is natuurlijk niet niks wat er opeens afkomt op een kind van 10 jaar. 

Het zit in die kleine gebaartjes, 
zoals het rode verband die hij zelf uit mocht zoeken.
Mike kreeg natuurlijk een infuusnaaldje in zijn hand,
en om die goed op zijn plek te houden moest daar verband om heen.
Mike kon kiezen uit rood, wit of blauw.
Hoe leuk is dat? 
(voor zover er iets leuk kan zijn op dat moment.....) 
 

Ook denk ik aan de arts van de eerste hulp.
De arts die heel rustig bij Mike ging zitten,
en aan hem uit ging leggen wat er tijdens de operatie ging gebeuren.
De kalmte waarmee zij de dingen uit ging leggen,
de oprechte aandacht die zij toonde aan Mike,
wat fantastisch!
En wat leefde zij oprecht mee met Mike,
toen hij toch wel erg verdrietig was omdat hij dit jaar WEER niet mee kon op schoolreisje.
(Vorig jaar had hij ook net een operatie achter de rug tijdens schoolreisje) 

 
 De OK,
de kinderafdeling,
wat ben ik tevreden over de fantastische zorg die er geboden wordt!
Alles wordt duidelijk uitgelegd,
en er is genoeg ruimte en tijd om eigen vragen te stellen. 
Wat een fantastische lieve mensen werken er!




Niemand komt graag in het ziekenhuis,
liever lopen wij deze voorbij.
Maar als je er dan toch moet zijn,
dan maar beter tevreden zijn met alles wat er is. 
En dat ben ik,
heel tevreden hoe er met oprechtheid zorg geboden wordt.
Dus Isala Zwolle,
dit grote compliment is voor jullie!
 
 
 
En tja,
nu ik toch complimentjes aan het uitdelen ben. 
Ik moet ook nog even van mijzelf een groot compliment geven aan 
AnyTymeOmmen 
Want toen ik er eten had gehaald,
kwam ik thuis bij het uitpakken van mijn bestelling,
een heel lief geschenkje voor Mike tegen. 
Hoe fantastisch lief is dat! 
Mike vond het ook zo super! 
Dus dit compliment is voor AnyTyme Ommen! 
 
Mike ligt op dit moment dat ik deze blog schrijf,
nog steeds in de Isala in Zwolle,
maar hopelijk komt hij morgen 
(positieve maandag)
weer lekker thuis bij ons!
 
 

maandag 17 juni 2019

Doe es lief


De 'No Stress Fles',
ik denk dat iedereen wel eens behoefte heeft aan zo'n fles.
Gelukkig is mijn partner de blije eigenaar van deze fles,
zijn geschenkje voor Vaderdag.
Niet dat hij zo'n stress kip is,
integendeel,
maar het geschenkje is gewoon toepasselijk voor iedereen.
 
 

Mijn aandacht wordt meteen getrokken door de leuke kaartjes die in deze 'No Stress Fles' zitten. 
 En 2 kaartjes deel ik hier even.
(wil je de rest van de kaartjes zien, tja dan hups naar de winkel om deze 'No Stress Fles' te gaan halen. 
De mijne komt van Primera in Ommen, wat sowieso een leuke winkel is om rond te snuffelen) 
 
 "Welk Compliment Kun Jij Jezelf Geven Voor Vandaag?"
Dat is een mooie hè? 
Want wij mensen geven onszelf denk ik bijna nooit een compliment,
maar delen denk ik liever complimenten uit.
Ik maak mijzelf daar ook "schuldig" aan hoor,
vind het wel fijn om welgemeende complimenten uit te delen.
(maar alleen oprechte complimenten hoor, degene moet wel een compliment verdiend hebben) 
 Maar een compliment krijgen,
dat vind ik soms best lastig. 
Terwijl ik weet dat ik alleen maar "dank je wel" hoef te zeggen.
En mijzelf een compliment geven?
Ehm..... hoe doe je dat? 





Nou de 'No Stress Fles' geeft hier een mooie tip. 
Dus lieve allemaal,
ga voor de spiegel staan,
of als deze niet in de buurt is,
ga voor mij part in een etalage ruit kijken,
en doe je best! 
Zie jij jouw leuke lach?
Jouw neusje ziet er echt wel heel lief uit.
Wat dacht je van jouw mooie ogen? 
 En die kleding, wat staat dat jou fantastisch!
 
En wat dacht je van dat harde werken wat jij de afgelopen tijd hebt gedaan?
Dat is toch ook een compliment waard?
Wat zeg je?
Heb jij iemand een fantastisch gevoel gegeven door jouw lieve woorden of daad?
Nou daar mag je jezelf dan toch zeker een compliment voor geven!

Dus lieve allemaal,
begin deze werkweek lekker positief!
Geef jezelf een compliment!
Gewoon doen hè! 
Dan ga ik wel verder met complimentjes uitdelen! 

Enjoy  
💓

maandag 10 juni 2019

Dankbaarheid voelen in een lastige tijd


Wat ben ik altijd onrustig,
de dagen voor 8 en 9 juni.
Ook dit jaar is dit het geval,
dat is geen verrassing voor mijzelf.
Ik geef dan ook toe aan de onrust,
want ik weet dat het geen zin heeft om er tegenin te gaan.
De onrust laat zich toch niet verjagen. 

Wat voelde het dan ook als een cadeautje,
de training Beeldend coachen.
Alsof het zo moest zijn,
ging ik woensdag 5 juni deze training volgen.
En wat voelde het goed om juist in deze week daar te zijn. 
Want het gemis, 
het verlangen,
het omgaan met....,
was juist in deze week extra voelbaar bij mij. 

Maar voor ik verder ga schrijven,
geef ik eerst even de link naar deze training :


(Zeker een aanrader voor iedereen die verdieping wil in het coachen!)
 
Ik volg Bij5-coaching al een tijdje via de verschillende sociale media kanalen.
En ook had ik al goede verhalen gehoord over Esther, 
de eigenaresse van Bij5-coaching. 
Dus toen ik de dag van de training bij haar binnenstapte,
voelde het alsof ik haar al kende.
Want zoals ik haar had 'leren kennen'via sociale media,
zo is zij in het echt ook.
Ik voelde mij meteen meer dan welkom,
en ook was er oprechte aandacht voor mijn verhaal.
 

 De training van Esther is zeker een aanrader. 
Esther legt alles duidelijk uit op een mooie rustige manier.
Veel verschillende materialen komen voorbij,
met daarbij een duidelijke uitleg van hoe toe te passen binnen het coachen.
Ook vond ik het prettig dat de training heel persoonlijk werd gegeven,
er was genoeg ruimte voor eigen inbreng en ervaringen delen. 
En wat was het mooi om zelf te mogen ervaren hoe het voelt om bezig te zijn
met een manier van beeldend coachen.





Deze trainingsdag is van 9 tot 16 uur,
en is compleet verzorgd.
Nou, ik kan je vertellen,
dat is echt zo!
Wow, wat een fantastische verzorgde trainingsdag was het! 
Vanaf het moment dat ik binnen kwam, 
totdat ik weer weg ging,
het heeft mij nergens aan ontbroken.

Wat geeft Esther een fantastische energie!
Zij straalt enthousiasme uit,
deskundigheid,
zij inspireert,
en is een warme persoonlijkheid!
En natuurlijk niet onbelangrijk,
zij heeft mij dingen geleerd over beeldend coachen!
Dit kon ik echt even heel goed gebruiken,
niet alleen omdat het mijn onrust wat wegnam,
maar ook om geïnspireerd te worden!


Goeie Zin / Bloemwoord kaartjes https://www.bloemwoord.nl/



Ik kijk terug op de 2 datums die nu achter mij liggen,
en ik voel hoeveel energie deze dagen hebben gekost. 
Maar ook dit is geen verrassing voor mij,
want dat gevoel is er ook ieder jaar weer. 
Maar ook voel ik dankbaarheid,
omdat ik weer heb mogen ervaren dat er aan mij wordt gedacht.
Dankbaarheid,
omdat ik heb mogen ervaren dat ook Patricia niet wordt vergeten.





Bij Patricia haar grafje ligt nu een kaartje: 
Je bent een engel.
Geplukte bloempjes erbij van haar broertje,
die zij helaas nooit heeft mogen leren kennen.
15 jaar zonder haar,
maar voor altijd een deel van mijn leven.
Want mijn liefde voor haar,
die is voor eeuwig!




 
 

vrijdag 7 juni 2019

Wij horen bij elkaar

Een vrolijk lachend meisje,
een stralende zon.
Een stralende mooie tekening,
hangend in een lijstje. 
Jouw allerlaatste tekening,
gemaakt op de dag dat jij jouw ongeluk kreeg.

Het is mij eigenlijk niet opgevallen wanneer jij deze tekening getekend hebt.
Was het tussen de middag toen jij een broodje kwam eten thuis,
of was het na schooltijd, toen jij jouw snoepje en drinken op had en voordat jij op jouw fietsje stapte? 
En waarom zette jij dat dag van de week erop, 
en de datum?
Dat had jij nog nooit gedaan. 
Heb jij geweten dat dit jouw laatste tekening zou worden? 
Of was het toeval? 

De tekening is een groot geschenk van jou, 
alsof je een cadeautje voor ons achter wilde laten. 
Alsof jij wilde vertellen hoe gelukkig jij je voelde,
en hoe jij genoot van het prachtige weer die dag. 

Ook na 15 jaar hangt dit geschenk van jou, 
nog in de huiskamer,
en de tekening maakt mij blij en vrolijk.
Dankzij jou ..... 

 Naast jouw tekening,
jouw allerlaatste genomen foto. 
Weet je nog waar deze foto voor was gemaakt? 
Voor het trouwalbum van jouw oom en tante die bijna gingen trouwen.
Ook deze foto is bijzonder,
vooral de houding die jij aanneemt op de foto. 
En weer gaat het door mij heen,
heb jij geweten dat jij niet lang meer bij ons zou zijn? 
Of was het toeval?

Het gedicht bij jouw lieve foto,
ik weet helaas niet wie die heeft geschreven.
Maar ik weet wel,
de kracht die ik uit het gedicht heb gehaald en nog steeds haal.
De troost,
de gedachten dat jij inderdaad echt bij mij bent als ik slaap.
De troost dat de band die wij hadden nooit doorbroken is,
zelfs niet door de dood. 


Herinneringen,
wat heb ik er veel, 
al was jouw leven veel te kort. 

 Jouw leven was te kort om dit boek uit te lezen,
jouw zelfgemaakte bladwijzer ligt op de pagina waar jij was gebleven.
Een hard bewijs van hoe abrupt jouw leven is gestopt. 
Jij was nog zo jong, 
kijk maar naar het verhaaltje in het boek wat jij aan het lezen was. 

 Jouw naam,
in kleurrijke kleurtjes.
Uiteraard mocht de kleur roze niet ontbreken,
want roze daar was jij dol op. 

Jouw lieve lach,
jouw mooie gladde blonde haartjes.
Weet je nog hoe snel een paardenstaart uit jouw haren gleed.
In de ochtend zat jouw staart er strak in,
maar als jij dan 's middags thuis kwam dan hing het elastiekje halverwege jouw paardenstaart.
En weet je nog dat ik jouw haren eerst nat moest maken voordat ik er een vlecht in kon maken? 
Jouw haartjes waren zo glad,
als ik die met droog haar wilde vlechten gleden jouw haren alle kanten op, behalve de goede. 

💗
15 Jaar,
het klinkt zo ver weg,
maar het voelt zo dichtbij.
Maar ook geeft het een stukje angst,
alsof tijd jouw naam uit kan wissen.
Of tijd er voor kan zorgen,
dat jij vergeten gaat worden. 

💗
15 jaar,
mijn leven is verder gegaan.
Soms vraag ik mij wel eens af,
of je mij kan zien?
En als dat zo zou zijn,
of je dan trots zou zijn op mij? 

💗
15 jaar,
jaren die ik heb ingevuld zoals ik voelde dat ik ze in wilde vullen.
Luisteren naar mijzelf,
luisteren naar mijn eigen behoefte. 
Geleerd dat tranen er absoluut mogen zijn,
en dat daar ook totaal geen tijd voor staat.
Want tranen laten vallen,
geeft kracht.
En tranen laten vallen,
dat heet liefde voor jou, mijn lieve mooie meisje.
Geleerd dat het kracht geeft,
kracht geeft als ik toegeef aan een mindere dag,
er niet tegen ga vechten maar het laten gaan. 
  
💗
 8 Juni 2019,
de dag waarop jij 15 jaar geleden jouw ongeluk kreeg. 
9 juni 2019,
de dag waarop jij 15 jaar geleden met veel liefde om jou heen,
heel plotseling lijfelijk uit ons leven verdween. 

Ik zal jou nooit vergeten lieve mooie Patricia. 
Dank je wel dat jij in mijn leven was,
en dat jij nog steeds een deel van mijn leven bent! 
Ik mis je,
meer dan woorden ooit kunnen zeggen! 



maandag 3 juni 2019

Positief, dat lukt vaak wel



Ja Bea, 
daar zit je dan.
Leuk bedacht hè van jezelf,
dat positief bloggen op de maandagochtend.
Maar je was vergeten,
dat er wel eens een maandag tussen zou zitten 
dat je je niet zo positief zou voelen.
En beste Bea,
laat dat dan vandaag even het geval zijn.






Ik zag jou wel vannacht,
je lag te woelen in jouw bed.
Het lukte jou niet echt om in slaap te komen,
en als jij dan toch de mazzel had dat jij in slaap was gevallen,
werd je na een tijdje weer wakker.
De warmte weerhield jou ervan om lekker te gaan slapen,
maar ook de tijd van het jaar geeft jou deze onrust.
De dagen voor die dagen die jij soms het liefst over zou willen slaan,
al weet je dat dat niet kan, want ze komen toch wel. 
Het is vandaag die combinatie hè Bea,
weinig slaap,
onrustige tijd van het jaar.

En ik weet beste Bea,
dat jij jouw best doet om iedere dag iets positiefs te zien.
En dat doe jij vandaag ook wel hoor,
ik zag jou vanmorgen wel genieten van het koele briesje
 die de hitte wat heeft verdreven.
En ik zag wel dat jij moest lachen omdat zoon Mike zo lekker aan het kletsen was, 
terwijl jij nog in de "wakker worden" stand zat. 
De eerste bak koffie van de dag,
ik zie jou genieten bij de eerste slok.
Dus ja,
jij ziet iedere dag wel iets positiefs.

Weet je beste Bea,
het geeft ook niet hoor als jij je een dagje niet zo positief voelt. 
Ieder mens heeft wel eens zo'n dagje,
dat het allemaal wat minder gaat.
Jij weet hoe belangrijk het is om toe te geven aan dit gevoel.
En dat moet jij ook gewoon lekker doen hoor Bea.
Het is ook niet niks,
je eigen vlees en bloed te moeten missen.
En niet zomaar voor eventjes,
maar voor de rest van jouw leven!

Weet je Bea,
het is niet erg om terug te gaan in de tijd,
al zeggen zoveel mensen dat je niet moet blijven hangen in het verleden.
Maar dat doe jij ook echt niet,
jij hebt jouw leven zo snel mogelijk weer proberen op te pakken.
Maar jouw lieve meisje,
die moet jij iedere dag missen,
en daar staat geen tijd voor.
Want missen is een gevoel,
verlangen naar jouw kind is een gevoel.




En of het zo moest zijn deze dag,
kwam jij een oud whatsappje tegen van iemand,
bijna 2 jaar geleden gestuurd
op de sterfdag van jouw meissie.
Jij hebt deze nog steeds bewaard in jouw telefoon.
Dat heb jij gedaan omdat jij iets van kracht put uit de woorden,
wat fijn hè wat woorden kunnen doen.


En zo Bea,
kom jij deze maandag heus wel positief door.
Kijk maar,
want jij plaatst de prachtige tekst :

There is something
beautiful in every day.
You just have to
find it !