maandag 25 februari 2019

Niet perfect is ook goed!

 De maandag na een weekje vakantie. De maandag is sowieso niet mijn favoriete dag van de week zoals jullie al weten. Maar de maandag na een vakantie vind ik nog erger! De wekker lijkt net iets harder af te gaan als anders, en mijn opstartmoeilijkheden zijn net iets heftiger. 

En zo gebeurde het vanmorgen dan ook dat ik met mijn nog wat slaperige hoofdje een mok uit de keukenkast wilde pakken en ik enthousiast begroet werd door een mok die vrolijk kapot viel op het keukenblad. "Positief blijven Bea", scherven brengen geluk. 

En zo moest ik opeens denken aan Wabi-sab uit Japan. Ik had hier ooit iets over gelezen, ik wist nog dat het iets te maken had met imperfectie. Lees onderstaand artikeltje maar eens : 

 

Wabi Sabi: de perfectie van imperfectie.

Heb je wel eens van Wabi-sab gehoord? Het is de Japanse filosofie die ons leert dat imperfectie helemaal niet erg is. Het is niet alleen een manier om imperfecties te leren waarderen maar ook een manier om het moment te waarderen en in het nu te leven. Niets is af, niets is eeuwig, niets is perfect. De filosofie is ontstaan in de vijftiende eeuw, als reactie op de heersende esthetiek van weelde, versiering en rijke materialen. Het vereert authenticiteit boven alles. Als je Japanners in eigen land vraagt uit te leggen wat wabi-sabi is, blijven ze je waarschijnlijk een antwoord schuldig. Het zit namelijk zo diep geworteld in de Japanse cultuur dat het moeilijk uit te leggen is. Er is geen (directe) westerse vertaling voor het concept.

‘Wabi’ staat voor soberheid en eenvoud, de essentie van dingen. ‘Sabi’ is de schoonheid die ontstaat door het verstrijken van de tijd. Dingen die mooier worden naarmate ze ouder worden? Hoe dan? Tsja, waarom kiezen we voor een oude, rustieke tafel? Een gehavende theepot met een mix van oude theekopjes? Een afgebladderde ladekast, oude sieraden en een verroeste lamp.
Waarom is die oude, bevlekte tafel mooier dan een glanzend nieuwe van de IKEA? Omdat die tafel, jouw tafel, uniek is. Mooi ondanks of misschien wel juist dankzij zijn imperfecties. De donkere kring herinnert je aan het glas rode wijn dat er tijdens de tweede date met je vriend op stond. Een aantal donkere vlekken kun je niet helemaal plaatsen, misschien wat gelekte olie. Sommige vlekken vervagen of krijg je er met een doekje nog wel van af. Andere kringen blijven altijd zichtbaar.

Is het nu heerlijk om te bedenken dat je niet perfect hoeft te zijn. Heerlijk, dat geeft rust. 
(Met dank aan www.flowtime.info

Eigenlijk best mooi vinden jullie niet? Geïnspireerd door dit artikeltje ben ik even mijn tuin ingedoken en ben eens rond gaan kijken wat ik allemaal heb staan of hangen wat dus niet meer helemaal perfect is,maar wat ik nog steeds wel mooi vind. 


 Zoals dit klompje bijvoorbeeld.
Dit is al een oud klompje, gedragen door zoonlief Mike. Ik zie nog zo zijn voetjes in de klomp, en hoe hij moest wennen om hier op te lopen omdat het natuurlijk best hard aanvoelt. Een mooie herinnering aan dit niet meer perfecte klompje. 


 Of kijk dit lieve betonnen beeldje.Je kan zien dat deze al een aantal jaren in mijn tuin staat. Weer en wind heeft doorstaan. Ooit kreeg ik deze cadeau. En ik vond m meteen erg lief en mooi. En zelf vind ik hem nu eigenlijk nog mooier omdat er iets van ouderdom overheen is gevallen. 




Of kijk deze klompen. Tijdens een vrijgezellenfeest gingen wij klompen beschilderen. Onder vrolijk geklets en menig lachbuitjes waren wij zo bezig onze eigen creaties te maken. Een mooie herinnering waar ik met een glimlach aan terug denk. 

De mok die vanmorgen mij een enthousiaste begroeting bracht, die ga ik dan weer niet bewaren. Dat is meer om praktische reden, want wees eerlijk, een mok zonder oortje eraan, is niet echt handig in gebruik. 

Ik wil deze blog eindigen met een fotootje van mij. Want ook ik ben niet perfect, niet qua uiterlijk en niet qua innerlijk. Maar ik ben wie ik ben en ik doe mijn best in het leven. Ik maak fouten, maar ik doe ook dingen goed. Ik ben niet de mooiste qua uiterlijk, maar ik doe mijn best er wel verzorgd en leuk uit te zien. En tja, die rimpeltjes die te zien zijn, zij hebben eigenlijk allemaal een verhaal te vertellen. Rimpeltjes van de mindere leuke dingen in mijn leven, maar ook rimpeltjes van de vele lachmomenten in mijn leven. 
Niet perfect is ook goed! 

 

maandag 11 februari 2019

Oeps, lukt het wel?

Leuk hè Bea, jij met jouw positief bloggen op de maandag. 
En daar zit je nu,
met jouw humeur die nog niet in een heel erg positieve modus zit.
Je bent niet chagrijnig,
maar je kan ook niet echt een zonneschijn genoemd worden op dit moment.
  
 En ja, daar zit je dan Bea.
Jouw vingers hangen boven het toetsenbord,
jij staart naar het scherm.
Jouw hoofd zit te bedenken waar je dan nu over gaat bloggen deze maandag.
Want als je je nog niet zo heel erg positief voelt, 
hoe gaat het jou dan lukken om wel een positief woordje te typen? 

 
 Weet je Bea, 
duik het internet maar even op. 
Zoek leuke vrolijke afbeeldingen,
kijk of je nog wat positieve artikeltjes kan vinden die jouw humeur een positieve slinger kunnen geven. 

Met dank aan Ja Duh!

 Bea,Bea,
wat doe jij nu dan toch? 


 Lekkere vrolijke katjes heb jij opgezocht zeg.
Wat...
wat zeg je? 
Krijg je daar juist een klein glimlachje van? 
En die tekst van JA DUH!,
jij kan je daar wel in vinden?
Bea,Bea,
ben jij zooooo chagrijnig vandaag? 

Met dank aan Loesje



Oh Bea,
die van Loesje is te gek zeg!
Een soort van omdenken als je chagrijnig kijkt.
Dus Bea, 
jij gaat vandaag op jouw kop staan? 
Of...
tover jij zelf een glimlach op jouw gezicht? 
Want het lijkt mij niet gezond om de hele maandag op jouw kop te gaan staan.
En daar heb jij vandaag ook helemaal geen tijd voor trouwens.
Want op je kop staan en dan bloggen lijkt mij niet zo handig. 
 (al kan dat wel een creatief getypte blog worden) 

💜
Is jouw humeur nog niet zo fijn
zou je het liefst de hele dag in jouw bedje zijn
Weet dat de dag altijd wel iets positiefs weet te geven
al moet je er soms wel even naar op zoek in dit leven
💜
 


 
 

 
 

 

maandag 4 februari 2019

Boomdroom

De dag was begonnen.
Tenminste, dat gaf de tijd op de klok aan. 
Want buiten leek het wel het begin van de avond. 
De lucht was somber en had een donkere dreigende uitstraling. 
Waar was nu toch de zon?
Waar was dat stukje licht tussen de wolken door? 
 Hoe goed zij ook haar best deed,
het licht was er niet. 

De takken van bomen, 
zij leken op dreigende sterke armen die haar te grazen zouden nemen. 
De stam van de boom,
het leek op een groot sterk lichaam van een kwaad persoon. 
En al hield zij ergens ook wel van het mysterie van het donkere,
het gaf haar ook een beetje een naar gevoel. 
Kom op...
lichtstraaltje waar ben je nu? 

Tijdens deze gedachten, met haar kreet om wat licht,
gebeurde het. 
Opeens was het daar,
alsof iemand met een mes de donkere lucht had opengesneden. 
Haar mond viel open van verbazing,
een warm gevoel overviel haar.  
Haar hart maakte een sprongetje,
een glimlach sprong op haar gezicht. 


 De dreigende armen van de donkere boom,
waren veranderd in vrolijk zwaaiende armen. 
Het grote sterke lichaam,
de boomstam, was nu een mooi gespierd lijf van een vriendelijk mens. 
De dreigende donkere lucht,
was nu een lachend gezicht,
die haar vriendelijke begroette. 




De zon, 
dat vriendelijke gele bolletje,
zij straalde warmte,
zij gaf vriendelijkheid. 
Niet alleen aan haar,
maar ook aan de zwaaiende armen,
aan het mooie gespierde lijf,
aan de bomen in het bos. 

Een gevoel van geluk overspoelde haar. 
Wat was de natuur toch indrukwekkend mooi. 
De takken van de bomen,
zwaaiend.
De zonnestralen die de takken aan leken te raken. 
En de stam van de boom,
zo sterk. 
Kale takken,
ontwakende takken,
takken vol met mooie bladeren.  

Haar dag was goed,
het sombere en donkere was verdwenen.
Al was het buiten nog steeds donker en somber,
leek het op het begin van de avond, 
haar dag was vol zonnestralen en warmte. 

🍀