maandag 22 juli 2019

There was love....so much love

Positief bloggen,
kan ik dat?
Positief bloggen,
terwijl ik deze week best een lastige vind? 
Ja,
ik kan dat!
Zie dat kleine mini mensje,
wat was zij mager en nog klein.
Maar wat gaf zij al ontzettend veel liefde,
al was zij zich daar uiteraard niet bewust van.
Zij maakte mij voor het eerst moeder,
en zij heeft mij laten zien hoeveel liefde een kind kan geven.
 
Zie die stralende blije lach,
op haar 6de verjaardag.
Een fantastische mooie K3 taart,
6 brandende kaarsjes erop.
Mijn lieve mooie dochter,
onze oersterke band,
een band waar echt niemand tussen kon komen,
zelfs de dood niet,
al was ik mij daar toen gelukkig nog niet bewust van.
๐Ÿ’•
24 Juli,
deze week woensdag.
Jij zou 22 jaar zijn geworden.
22!!!
Jeetje lieve Patricia,
hoe zou jij nu zijn?
 ๐Ÿ’•
Positief bloggen,
in een week die mij extra energie gaat kosten.
Ik pak die positieve energie,
want die komt voorbij.
Lees mee,
voel de woorden.
Een paar zinnetjes,
maar wat zeggen ze veel : 
 
Liefde, 
zo veel liefde. 
Ja, 
liefde was er, 
vanaf de dag dat Patricia werd geboren. 
Ja liefde was er, 
tijdens haar korte leventje hier op aarde. 
En liefde blijft er, 
al is Patricia niet meer lijfelijk in mijn leven, 
mijn liefde voor haar zal voor altijd zijn.


๐Ÿ’•

De sterke band die wij hadden,
wordt zelfs door de dood niet weggenomen.
Als ik aan Patricia denk,
zie ik haar genieten van iedere dag.
En natuurlijk ging zij ook wel eens flink mopperend de dag door,
maar altijd eindigde de dag met een lach.
Iedere dag spraken wij de woorden uit :
'Ookal mopper ik soms op je, ik hou toch wel van je'
En zo is dat nu nog steeds,
liefde voor altijd.
 ๐Ÿ’•
En kijk,
dit lieve gebaar.
Mini roze koeken bij de koffie,
toen ik bij mijn moeder was.
"Omdat het woensdag Patricia haar geboortedag is"
Daar kan ik toch alleen maar positieve energie van krijgen?
Zo'n lief gebaar geeft toch weer kracht !
Lieve mensen om mij heen,
zowel in het 'echte' leven,
als online,
daar krijg ik positieve energie van.
Woorden die gezegd of geschreven worden,
kracht geven ze mij.

๐Ÿ’•
Ik denk aan Patricia,
aan haar gemopper,
aan haar aanstekelijk lach.
Ik denk aan Patricia,
aan haar laatst gegeven kinderfeestje,
aan de lol die zij toen had.
Ik denk aan Patricia,
ik voel gemis,
ik voel tranen branden in mijn ogen.
Ik denk aan Patricia,
mijn lieve meisje,
mijn kind.....
 ๐Ÿ’•
Deze week zal energie vreten,
maar dat geeft niet,
dat mag.
Tranen mogen er zijn,
verdriet mag er zijn.
Gemis mag gevoeld worden,
die steek in mijn hart.
De glimlach mag er zijn,
dankbaarheid voelen omdat zij mijn dochter is
en voor altijd zal zijn! 

 Voor altijd 6 jaar.....

maandag 15 juli 2019

Just a story



Zoals zo vaak,
zat zij daar weer.
De plek waar zij zich prettig voelde,
aan de  waterkant. 
Het uitzicht over het water,
gaf haar een rustgevend gevoel.



 


Het geluid van het watervalletje in de buurt,
die zij niet kon zien,maar wel kon horen,
maakte dat zij zich nog meer kon ontspannen.
Op deze plek kwam zij tot rust,
al zouden haar gedachten nooit helemaal rustig zijn.

 




Ook had zij haar pen en papier weer meegenomen,
want schrijven,
dat mocht zij graag doen.
Niet dat zij een groot schrijfster was,
maar schrijven was een uitlaatklep voor haar.  
Alleen vandaag wilde het niet lukken,
alsof de pen het papier niet wilde raken. 



Dus zij zat daar maar wat aan de waterkant,
pen en papier in de aanslag.
In gedachten verzonken tuurde zij over het water,
hopend inspiratie te vinden.
Alsof er opeens iets omhoog zou komen uit het water,
die haar pen aan het schrijven zou krijgen.
Maar hoe lang zij ook naar het water bleef staren,
er gebeurde niks,nada,niks. 
Het papier bleef leeg,
haar pen maakte geen enkele beweging. 
 Net op het moment dat zij op wilde staan,
en toe wilde geven aan haar inspiratieloze gedachten,
zag zij het ......




Er kwam een papieren bootje aandrijven,
precies haar kant op.
Het water wist het bootje precies naar haar toe te brengen,
hoe bijzonder was dat?
Verbaasd keek zij naar het papieren bootje,
en zij zag daar een papiertje uitsteken.
Nieuwsgierig als zij was,
viste zij het bootje uit het water en begon het papiertje te lezen. 
"Luister naar jouw gevoel",
deze woorden stonden geschreven op het papiertje.
Zij keek op,
haar ogen zochten degene die dit bootje naar haar toe had laten drijven.
En daar aan de andere kant van het water,
zat een persoon met een stralende lach.
Het meisje lachte terug,
en zwaaide even naar de persoon aan de andere kant van het water.
Zij pakte haar pen en papier,
en de pen begon te schrijven,
totdat het schemerig begon te worden,
en de zonnestralen nog even door de wolken bleven stralen. 

 


We kennen het allemaal wel denk ik,
totaal geen inspiratie,
hoe graag je het ook zou willen,
er komt niks uit je handen.
Je ergert je aan jezelf,
want niks is zo vervelend dan je inspiratieloos te voelen. 

Soms ligt het aan de omgeving,
soms aan de mensen om je heen.
Soms ben je gewoon vermoeid,
en toe aan vakantie die je weer nieuwe energie en inspiratie geeft. 

Dus,
de vakantietijd is begonnen,
voor sommigen misschien nog niet,
maar ook voor hen komt deze heerlijke tijd eraan. 
Laat je inspireren door nieuwe dingen, 
ontmoet nieuwe mensen die jou energie en inspiratie geven.
  

Omring jezelf met mensen die jou een goed gevoel geven,
waar jij jezelf bij kan zijn.
Doe dingen die jij leuk vind,
dingen waar jij jouw inspiratie in kwijt kan.
En wees niet bang hulp te vragen,
op momenten dat je even geen inspiratie meer hebt.
Want wij zijn hier op deze wereld om elkaar te helpen toch?
Dus geef ook anderen inspiratie als jij dat wil,
hoe klein het misschien ook lijkt,
ook jij kan veel betekenen in iemands leven! 

 


Mijn blog gaat ook even op vakantie.
Al kan het maar zo zijn dat de vakantie inspiratie gaat geven,
en er toch opeens een blog verschijnt.
Ik zie wel,
niks moet,
veel mag,
helemaal in de vakantie. 
Enjoy! 

 
 

maandag 8 juli 2019

Knuffeltijd !


Knuffeltijd.
Wie houdt er nu niet van knuffelen?
Ik zou zeggen,
mens en dier houden hier van.

Ik wil dan ook even de volgende stichting onder de aandacht brengen.
Deze stichting heb ik leren kennen toen zoonlief Mike onverwachts in het ziekenhuis kwam te liggen.
En wie ooit in het ziekenhuis heeft gelegen,
weet ook dat op een gegeven moment er toch een soort van verveling op begint te treden.
En bij een kind die normaal nogal actief is,
helemaal. 

Mike was dan ook dolenthousiast toen er een folder op zijn afdeling werd gebracht. 

Knuffelen met de knuffelkonijntjes.
Hoe fijn is dat! 
Wat een fantastische manier om de dag op te vrolijken.
Want konijntjes zijn natuurlijk erg schattig,
en erg zacht. 
 
 
 

 Hups, Mike in de rolstoel
en gaaaaaan,
op naar de knuffelkonijntjes.

Ik had eerlijk gezegd nog nooit gehoord van deze stichting De Knuffelkonijntjes.
(Ik heb de link naar hun website er maar even bij gedaan,ga maar even kijken)
 In mijn gedachten lopen er voornamelijk alleen maar de CliniClowns rond in het ziekenhuis.
(Ook deze website is de moeite waard om even te bezoeken) 
 
Wat fantastisch toen wij de binnentuin van het ziekenhuis binnenliepen.
Een vrolijke caravan inclusief een rode loper.
Buiten de caravan zat een mega groot konijn, 
een Vlaamse Reus.
En in de caravan stonden goed verzorgde hokjes met allemaal lieve konijntjes.
En wat een lieve leuke mensen die ons kwamen begroeten.
Mensen met het hart op de goede plaats.
 


 Ik denk dat ik niks meer hoef te zeggen,
als jullie deze mooie foto zien van Mike waar hij het konijntje aait.
Mike was hier nog lang niet fit,
maar de glimlach op zijn gezicht laat zien hoe hij zich op dat moment even niet
ziek voelde.
 Missie geslaagd zou ik zo willen zeggen. 



Dus lieve mensen,
willen jullie deze blog even delen?
Want ik vind deze stichting zo mooi,
dat ik vind dat zij wel even wat extra aandacht mogen krijgen.



  Namens de stichting "De Knuffelkonijntjes",
en namens de lieve konijntjes die erg
van knuffelen houden,
heel erg bedankt!  
En ook bedankt van mij natuurlijk!


Blijven knuffelen hรจ?
Want knuffelen is fijn!