Beentjes op de grond

Ik open mijn ogen,

nadat de wekker mij wreed heeft gewekt. 

Oei, wat klinkt de wekker weer hard en dwingend,

terwijl ik het liefst nog even lekker blijf liggen.

Helemaal als ik hoor hoe de regen op het dak klettert,

en de wind hard waait. 

"Kom op Bea, spring jouw bedje uit",

zegt het stemmetje in mijn hoofd.

Hahaha, mijn stemmetje heeft wel humor, 

want uit mijn bed springen? 

🍀

De maandag,

ik blijft het een dag vinden waar ik extra moeite heb met opstarten.

En eigenlijk slaat dat uiteraard helemaal nergens op,

want vind ik het op dinsdagochtend wel heerlijk om gewekt te worden door mijn wekker? 

Maar goed, de maandag is er,

en ik heb genoeg te doen vandaag. 

Zoals deze maandag positieve blog tikken bijvoorbeeld. 

En op dit moment ben ik alweer even wakker,

dus de grootste dip van de dag heb ik weer gehad.

Ik voel mij goed,

helemaal nu ik een heel heel heel klein streepje van de zon zie.

 🍀

Maar,

ik heb deze blog niet voor niks de titel: 

"beentjes op de grond genoemd".

Want vandaag ben ik mij ook bewust van de verdrietige en lastige kant van het leven.

Soms deelt het leven een keiharde klap uit,

en dan moet je maar zien of je daar een positieve draai aan kan geven. 

Want soms is het verdomd moeilijk om een keiharde klap om te zetten tot een positief iets.

Ergens probeer je het wel,

maar het is zo ontzettend lastig.

Vandaag sprak ik iemand die een keiharde klap uitgedeeld heeft gekregen,

haar verhaal heeft mij geraakt deze maandagochtend.

Ik heb naar haar geluisterd,

voelde mij machteloos dat ik alleen maar kon luisteren.

 🍀

Het gesprek dwarrelt nu nog steeds ergens in mijn hoofd,

voel zo ontzettend met haar mee.

Ik zou willen dat ik een toverstafje had,

dat ik even kon zwaaien met het stafje met een spreukje erbij.

Ik zou verdriet en ellende willen laten verdwijnen,

geluk en plezier ervoor in de plaats willen toveren.

Maar ja,

ik heb geen toverstafje.

 🍀

Het leven deelt soms rake klappen uit,

bij de één wat meer dan bij een ander.

Soms lukt het om positief te blijven,

maar soms ook even niet.

Maar dat is denk ik juist de kracht van de mens.

Op de momenten dat het even niet lukt om positief te zijn,

mag je overal tegenaan schoppen,

mag je huilen,

mag je boos zijn,

mag je je heel rot voelen.

Deze momenten kosten bakken met energie,

maar ooit geven ze ook kracht.

"Zie je dat streepje door de wolken heen?

Een zonnestraaltje,

al is deze maar klein,

voel je haar warmte?"