Gebroken maar niet stuk

Auw, 

krak. ,

verschrikt, verslagen, 

uit het veld geslagen. 

Voor ze het wist was het gebeurd. Zij kon er niks aan doen, het was niet haar schuld. Maar waarom bleef er dan toch iets knagen?  Zij had het kunnen voorkomen toch? Of toch niet? 

*

Zichtbaar was het niet, tenminste niet zo op het oog. Niemand zag de barsten, niemand zag hoe gebroken het was. De scherven, niet meer te lijmen. Hoe konden ze het niet zien? Voor haar zo voelbaar, ieder moment. Hoe kon men het niet zien? 

*

Hoe had het kunnen gebeuren? Waarom was het überhaupt gebeurd? Waarom gebeuren deze hartverscheurende dingen? Waarom kreeg zij geen antwoorden? Waarom dolen in het doolhof als er toch geen uitgang blijkt te zijn? Waarom zoeken naar een antwoord, als de vragen voor altijd onbeantwoord blijven?

*

Waarom de scherven willen repareren? Wat is er mis met de scherven? Waarom de barsten niet gewoon laten zien aan hen die het willen zien? Wat is er mis met barsten? Wat is er mis met imperfectie? Soms is iets gebroken, maar toch niet stuk. Het ziet er misschien gebroken uit, maar het functioneert nog steeds. 

*

Ze ging aan de slag, haar scherven meedragend. De vragen waarop zij antwoorden kon krijgen stelde zij. De antwoorden gaven een helend gevoel. En over gevoel gesproken. Zij voelde, zij voelde hoe zij moest vertrouwen op wat goed voelde voor haar. Want velen om haar heen hadden de antwoorden niet, velen om haar heen hadden geen oplossing voor wat gebroken is. Zij konden dat ook niet weten, want hoe konden zij, als ze het zelf ook zocht en niet kon vinden? 

*

Aan de slag met scherven, aan de slag met wat gebroken is. Niet verwachten dat het weer 100 % gaat worden, 50 % is ook mooi meegenomen. Scherven, gebroken, imperfectie, maar oprecht, uit het hart, voelend. Een pleister op de wond. Een kusje erop, in gedachten. Iets wat is gebroken is niet stuk. Het kan nog heel goed functioneren. 

Soms voelbaar, wat gebroken is, en nooit meer echt wordt geheeld. De pleister houdt het bij elkaar. Liefde houdt het bij elkaar. Liefde die nooit stuk zal gaan, hoeveel scherven er ook zijn. Liefde, diep in iedere vezel. Liefde onvoorwaardelijke liefde. 

*

Soms kan je niks meer gebeuren, zo lijkt het. Soms heb je het ergste meegemaakt voor jouw gevoel. Wie doet je dan nog wat? En wat geeft het dan dat de scherven er zijn ? Wat geeft het dan dat de barsten soms getoond gaan worden? Ook barsten hebben aandacht nodig, anders barsten ze verder open totdat alles echt kapot is. Aandacht, oprecht, uit het hart. Liefde voor altijd. Gelukkig wel, er is altijd liefde. 

💕 Patricia Hofsink

24-07-1997

     9-06-2004 💕