Niet perfect is ook goed!

 De maandag na een weekje vakantie. De maandag is sowieso niet mijn favoriete dag van de week zoals jullie al weten. Maar de maandag na een vakantie vind ik nog erger! De wekker lijkt net iets harder af te gaan als anders, en mijn opstartmoeilijkheden zijn net iets heftiger. 

En zo gebeurde het vanmorgen dan ook dat ik met mijn nog wat slaperige hoofdje een mok uit de keukenkast wilde pakken en ik enthousiast begroet werd door een mok die vrolijk kapot viel op het keukenblad. "Positief blijven Bea", scherven brengen geluk. 

En zo moest ik opeens denken aan Wabi-sab uit Japan. Ik had hier ooit iets over gelezen, ik wist nog dat het iets te maken had met imperfectie. Lees onderstaand artikeltje maar eens : 

 

Wabi Sabi: de perfectie van imperfectie.

Heb je wel eens van Wabi-sab gehoord? Het is de Japanse filosofie die ons leert dat imperfectie helemaal niet erg is. Het is niet alleen een manier om imperfecties te leren waarderen maar ook een manier om het moment te waarderen en in het nu te leven. Niets is af, niets is eeuwig, niets is perfect. De filosofie is ontstaan in de vijftiende eeuw, als reactie op de heersende esthetiek van weelde, versiering en rijke materialen. Het vereert authenticiteit boven alles. Als je Japanners in eigen land vraagt uit te leggen wat wabi-sabi is, blijven ze je waarschijnlijk een antwoord schuldig. Het zit namelijk zo diep geworteld in de Japanse cultuur dat het moeilijk uit te leggen is. Er is geen (directe) westerse vertaling voor het concept.

‘Wabi’ staat voor soberheid en eenvoud, de essentie van dingen. ‘Sabi’ is de schoonheid die ontstaat door het verstrijken van de tijd. Dingen die mooier worden naarmate ze ouder worden? Hoe dan? Tsja, waarom kiezen we voor een oude, rustieke tafel? Een gehavende theepot met een mix van oude theekopjes? Een afgebladderde ladekast, oude sieraden en een verroeste lamp.
Waarom is die oude, bevlekte tafel mooier dan een glanzend nieuwe van de IKEA? Omdat die tafel, jouw tafel, uniek is. Mooi ondanks of misschien wel juist dankzij zijn imperfecties. De donkere kring herinnert je aan het glas rode wijn dat er tijdens de tweede date met je vriend op stond. Een aantal donkere vlekken kun je niet helemaal plaatsen, misschien wat gelekte olie. Sommige vlekken vervagen of krijg je er met een doekje nog wel van af. Andere kringen blijven altijd zichtbaar.

Is het nu heerlijk om te bedenken dat je niet perfect hoeft te zijn. Heerlijk, dat geeft rust. 
(Met dank aan www.flowtime.info) 

Eigenlijk best mooi vinden jullie niet? Geïnspireerd door dit artikeltje ben ik even mijn tuin ingedoken en ben eens rond gaan kijken wat ik allemaal heb staan of hangen wat dus niet meer helemaal perfect is,maar wat ik nog steeds wel mooi vind. 

 Zoals dit klompje bijvoorbeeld.

Dit is al een oud klompje, gedragen door zoonlief Mike. Ik zie nog zo zijn voetjes in de klomp, en hoe hij moest wennen om hier op te lopen omdat het natuurlijk best hard aanvoelt. Een mooie herinnering aan dit niet meer perfecte klompje. 

 Of kijk dit lieve betonnen beeldje.Je kan zien dat deze al een aantal jaren in mijn tuin staat. Weer en wind heeft doorstaan. Ooit kreeg ik deze cadeau. En ik vond m meteen erg lief en mooi. En zelf vind ik hem nu eigenlijk nog mooier omdat er iets van ouderdom overheen is gevallen. 

Of kijk deze klompen. Tijdens een vrijgezellenfeest gingen wij klompen beschilderen. Onder vrolijk geklets en menig lachbuitjes waren wij zo bezig onze eigen creaties te maken. Een mooie herinnering waar ik met een glimlach aan terug denk. 

De mok die vanmorgen mij een enthousiaste begroeting bracht, die ga ik dan weer niet bewaren. Dat is meer om praktische reden, want wees eerlijk, een mok zonder oortje eraan, is niet echt handig in gebruik. 

Ik wil deze blog eindigen met een fotootje van mij. Want ook ik ben niet perfect, niet qua uiterlijk en niet qua innerlijk. Maar ik ben wie ik ben en ik doe mijn best in het leven. Ik maak fouten, maar ik doe ook dingen goed. Ik ben niet de mooiste qua uiterlijk, maar ik doe mijn best er wel verzorgd en leuk uit te zien. En tja, die rimpeltjes die te zien zijn, zij hebben eigenlijk allemaal een verhaal te vertellen. Rimpeltjes van de mindere leuke dingen in mijn leven, maar ook rimpeltjes van de vele lachmomenten in mijn leven. 

Niet perfect is ook goed!