" Nou, kom op, wel een beetje positief blijven hoor " .
Hoe makkelijk wordt deze zin eruit gegooid door ons, wij mensen? We luisteren naar iemands verhaal, verteld recht uit iemands hart en uit iemands gevoel. Degene voelt zich oprecht niet gelukkig, en degene vindt het lastig om het positieve te zien. Er wordt geen positief woord uitgesproken, het gevoel wat degene heeft is wat down en verdrietig. Er klinkt frustratie, er klinkt woede, er klinkt eenzaamheid, er klinkt verdriet. We luisteren, oprecht. Het verhaal raakt, we voelen ons machteloos. We willen iets kunnen betekenen voor degene, maar weten dat dat even niet mogelijk is. Dus knallen we er dan maar uit :
"Nou, kom op, wel een beetje positief blijven hoor ".
Stom toch eigenlijk ? Want diep in ons hart weten we dat die zin echt helemaal nergens op slaat. Diep in ons hart weten wij dat als wij in zo'n situatie zouden zitten, wij ook niet zouden zitten te wachten op zo'n goedbedoelde zin. Is het de machteloosheid die wij voelen , die ons deze zin laat uitspreken? Geeft deze zin ons het gevoel dat wij dan toch iets betekend hebben voor de ander? Wat is dat toch van de mensheid tegenwoordig? Waarom mag iemand niet even wat minder positief zijn? Waarom mag iemand niet even een 'fuck it' stemming hebben? Het is toch menselijk?
Ik ben van mijzelf best wel een positief ingesteld mens. Na de dood van mijn kind heb ik toch echt wel geleerd waar ik mij nog wel druk over wil maken en waarover niet. Ook heeft mijn meisje mij geleerd zoveel mogelijk te proberen te genieten van iedere dag. En ook op 1 dag mag je meerdere ' buien ' hebben. Een beetje van 'het zonnetje lacht, het zonnetje huilt'. Ook mijn meisje kon dit heel goed, zo genoot zij nog volop en zo kon zij ontzettend kwaad worden als iets niet ging zoals zij had verwacht. Dan knalde ze even haar woede eruit en daarna ging ze weer over op de orde van de dag en genoot ze weer volop.
Ook ik zit de afgelopen tijd in deze fase. Ik probeer positief te zijn, ik probeer iedere dag te genieten van de dingen die ik tegenkom. Maar sommige dingen in het leven zorgen er voor dat het positieve even wat lastiger is om te zien.
En op dit moment is dat bij mij toch echt de huizencrisis ! Want jeetje zeg, hoe kom je als gewone 'k*tburger" aan een betaalbare (ja ook dat nog) woning? Het is toch niet normaal dat ik als 51 jarige vrouw, moeder van een kind van 14 (en een overleden dochter) , brave burger die zich altijd aan de regels heeft gehouden, braaf belastingen betaald, een zo goed mogelijk leven probeert te leven, niet lastig is (bladie bladie bladie bla) , geen woning kan vinden? Dat is echt ronduit schandalig en belachelijk! En waar je ook aanklopt, je moet het zelf maar uitzoeken, want regeltjes hier, regeltjes daar. In de steek gelaten, zo voel ik mij. Ik ben boos, ik ben verdrietig, ik ben kwaad en ja, in ben even wat minder positief. Mag dat misschien even? Vraag jezelf maar even af hoe je het zou vinden als je geen huis kan krijgen (en ik weet dat ik absoluut niet de enige ben , *want ook dat krijg ik dan te horen.*.. geloof mij ik leef met iedereen mee die geen huis kan vinden!!!)
En tja, dan is nu ook nog de regering gevallen. Belangrijke agenda punten (Waaronder de woning nood) staan nu in de ijskast. Ach ja, wat zal het de regering een worst zijn dat er mensen een huis moeten hebben. De dames en heren hebben wel een dak boven hun hoofd met een lekker salaris erbij. Zij hoeven geen zere buik te hebben van de zorgen. Zij hoeven zich niet gefrustreerd te voelen omdat alle plannen nu in de ijskast liggen. De k*tburger blijft toch wel betalen voor alles (en lekker fors ook) , en of dat allemaal nog langer kan, ach, dat zal ze een worst zijn. De k*tburger kan altijd nog op straat slapen, of onder een brug.
Vertel mij, hoe moet ik positief blijven? Vertel het mij! Ik sta open voor alle tips, ik laat mij graag inspireren door anderen!
En het positieve van dit verhaal is dat ik mijn frustratie even van mij af heb getikt. (dat is positief toch? )
En het positieve van mijn verhaal is dat jij het hebt gelezen, en dat vind ik dan weer erg fijn om te weten. (dat is positief toch?)
Ik zou jou zo graag een knuffel willen geven, je even een schouder voor je tranen want nee, het is ook niet eerlijk en het zou veel makkelijker moeten kunnen. En ja, je mag best even de p erin hebben 🫂
BeantwoordenVerwijderenIk kan je geen ongelijk geven en natuurlijk mag je best wel een fuckit gevoel hebben , wie geeft dit niet ...maar als je blijft hangen in dit gevoel dan krijg je ook een fuckitlife en dat wens ik niemand toe ...we hebben nu eenmaal over bepaalde dingen in ons leven geen controlle , ..... het is wat het is , fuckerdefuck
BeantwoordenVerwijderenLieve Bea, het is niet meer dan menselijk dat je soms even niet positief kunt zijn. Het is ook niet niks als je leven ineens weer compleet op zijn kop staat. Een eigen huis waar je je thuis kunt voelen is echt niet teveel gevraagd. En ja er zijn mensen die in hetzelfde schuitje zitten, het wellicht nog zwaarder hebben maar hé het is geen wedstrijd. Jouw narigheid is voor jou nu even hetgeen waar je mee te dealen hebt. Dus schrijf en mopper lekker van je af en dan hopen we met zijn allen dat het tij snel mag keren
BeantwoordenVerwijderenfuck fuck fuck… en nu een wijntje
BeantwoordenVerwijderen