maandag 7 oktober 2019

Van oud naar nieuwer

 
 Ooit stond jij als een soort opvulling op een oprit,
tot je mij ontmoette.
Ik mocht jou zomaar hebben,
gratis en voor niks. 
Wel moest er weer wat leven in jou worden geblazen,
maar daarna reed jij mij trouw van A naar B.
Jij en ik,
vele veilige kilometers hebben wij gemaakt. 
Maar ja,
je was best oud.
En door jouw ouderdom kreeg jij van die ouderdomskwaaltjes,
en al had ik daar begrip voor,
ik begon mij er soms toch ook wel een ietsjepietsje aan te storen.
Zonder dat jij het wist droomde ik toch van een nieuwer exemplaar,
en zonder dat jij het wist zocht ik op internet naar een vervanger voor jou.
En opeens zag ik haar,
ik was op slag verliefd.....

 
Zaterdag hebben jullie elkaar ontmoet,
al wist jij toen nog niet dat ik die dag ook afscheid van je zou nemen.
Ook voor mij kwam het afscheid onverwachts,
want ik had niet verwacht dat ik haar meteen mee kon nemen. 

 
 Jullie mochten elkaar niet echt,
met de achterkantjes stonden jullie naar elkaar toe.
Jij was verdrietig dat ik jou achter ging laten,
en jou ging vervangen door een nieuwer exemplaar. 
Ik heb jou bedankt voor alle veilige kilometers,
en voor de laatste keer deed ik jouw deur dicht. 
In de achteruitkijkspiegel van mijn prachtige autootje,
zag ik jou kleiner worden,
tot je verdween uit mijn zicht.




Aan jouw sleutel hing een sleutelhanger met een klaver vier,
met het woordje geluk erop.
Maar zoals ik jou heb vervangen,
zo heb ik ook de sleutelhanger vervangen.
Een lief beschermengeltje gaat met mij mee,
zoals mijn meissie altijd met mij meegaat. 
Want zoals het gaat met grotere aankopen,
voel ik ook gemis.
Want ik weet zeker,
ik ben er van overtuigd,
dat ik regelmatig zou hebben gehoord : 
"Maaaaaammm, mag ik jouw autootje even mee?"
Want tja,
mijn meissie zou nu 22 jaar zijn geweest. 





En ik weet,
de overgang is voor sommigen misschien gek.
Zo schrijf ik over afscheid nemen van mijn autootje,
 schrijf ik over mijn nieuwe mooie aankoop,
en opeens schrijf ik over gemis. 
Gemis wat op de gekste momenten even extra gevoeld wordt.
En dat is niet negatief,
juist niet!
Het is een positief iets,
wat past in mijn positief bloggen. 
Want dat ik mijn meissie nu extra mis,
betekend dat ik haar nooit vergeet.
En hoe mooi is dat? 
Missen hoeft niet negatief gezien te worden,
want missen is menselijk.
En soms komt het gemis met veel tranen,
maar het gemis kan ook gevoeld worden met een glimlach op het gezicht. 
En die heb ik nu,
een glimlach omdat ik dankbaar ben dat ik zo'n mooi autootje heb gekocht,
en een glimlach omdat mijn lieve mooie beschermengeltje altijd bij mij is. 

💗
 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten